บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 10

ออฟฟิศแพรขาว ช่วงบ่ายเลิกพักเที่ยง แพรขาว หวานหวาน เจ๊ยอด กำลังยืนคุยรอๆ นลินที่กำลังซื้อของอยู่ที่แผงบริเวณทางเดินหน้าตึก โดยเจ๊ยอดลุ้นฟังเป็นพิเศษแพรขาวขำๆ ยิ้มๆ “ลูกค้าที่มานวดน่ะเหรอ..ก็..มีแต่ของโปรดพี่ยอดทั้งนั้นนะ พวกตี๋ฮ่องกง เกาหลี ญี่ปุ่น อะไรอย่างนี้”เจ๊ยอดคิกคัก “ว้าย ตายๆๆๆขอหล่อละลายแบบซีวอนนะ เจ๊จะไปทำงานฟรีไม่คิดตังเลยจริงๆ”“ฮะๆ เอาจริงนะ? แพรจะได้มีเพื่อน..โอเค ห้ามเบี้ยวละกัน เพราะที่นั่นก็ไม่มีพนักงานชายทางเลือกแบบพี่เลยด้วย ฮะๆ”ข้าราชการหนุ่มใหญ่ท่าทางเนี้ยบดูดีคนหนึ่ง ที่ทำเป็นยืนคุยอยู่กับเพื่อนชายห่างไปไม่ไกล แอบมองแพรขาวที่ยิ้มแย้มสดใสมาเป็นระยะ“แล้วคุณลลิตอะไรของเธอนั่นล่ะ ตกลง..แบบว่า..มาอะไรกับเธอหรือเปล่า”“คุณลลิต..ก็ไม่มีอะไร แพรไปทำงาน.. อย่างอื่นแพรไม่ยุ่ง ลำพังแค่งานก็วุ่นวายอยู่แล้ว..”เจ๊ยอดแอบจับสังเกต “แน่ใจนะ..”หวานหวานเหลือบไปเห็นชายหนุ่มที่แอบมองมาที่แพรขาว “เจ๊ๆ มีหนุ่มมอง”“หา..ไหนๆ ไหน? ละอ่อนของเจ๊หรือเปล่า” เจ๊ยอดหันไปมอง “ใคร..อี๊..ตาหัวหน้ากอง จอมเก๊กเมียสามนั่นไง มองแพรละสิ ว้าย” เจ๊ยอดรีบดึงแพรขาว “..แพรอย่าไปมอง” เขามองหานลิน “ไหน นลินเสร็จยังเนี่ย ลิน!”“ค่ะ ได้ละ ไปค่ะ ““นึกว่าหมดร้านแล้ว ไปๆ อย่ายืนนาน”“หุยเจ๊ก็..”เจ๊ยอดดึงแพรขาว เดินคอยบังๆสายตาชายหนุ่ม พาเดินกลับเข้าตึก แพรขาวแอบชำเลืองมองดูว่าใคร หนุ่มใหญ่ก็ส่งยิ้ม ตาหวานฉ่ำมาให้ แพรรีบเมินหน้าทำไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น เดินไปแพรขาวพูดลอยๆ อย่างฉูนเฉียว “หึ..ไม่เข้าใจพวกผู้ชายที่ชอบสะสมเมียเล็กเมียน้อยพวกนี้จริงๆ คิดว่าแน่ ว่าเจ๋งมากนักเหรอ ผู้หญิงทุกคนต้องยอมสยบแทบเท้ารึไง..”สาโรจน์เดินก้าวมาประชิด “คุณแพรขาวครับ!” ทุกคนสะดุดหันมองแทบจะพร้อมๆกัน แพรขาวหันมาถึงกับตะลึงเล็กๆ สาโรจน์ยิ้มทักทายอย่างเป็นการเป็นงาน “ขออนุญาตครับ ผม..สาโรจน์..มาจากคุณนายแถบทิพย์ครับ”นลิน เจ๊ยอด หวานหวาน เงียบกริบ แอบสะกิดๆกันไปมายิกๆ แพรขาวอึ้งๆ