บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 10 หน้า 5
เรือนใหญ่บ้านยายเกสร ป้าสมพร ยายเกสร และนลินต่างอึ้งไป หลังจากได้ยินเรื่องของแพรขาว ที่เล่าขึ้นกลางวงอาหารเย็นป้าสมพรเห็นอกเห็นใจ “เรื่องก็มาจนถึงขนาดนี้แล้ว ป้าว่าหนูแพรก็ควรจะเบิกค่าเล่าเรียนหนูชมพูไว้บ้าง จะได้ไม่ต้องลำบากวิ่งหาเงินเลี้ยงลูกให้เหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียว”ยายเกสรค้านลูกสาว “แม่พร..อย่าคิดว่าการต่อรองกับพวกนี้มันจะง่ายนะ พวกเศรษฐีแบบนี้เค็มทั้งนั้นล่ะ ให้มาร้อยก็ทวงคืนพัน แล้วถ้าเรายอมไปพึ่งเขาเข้า เขาก็จะยิ่งถือสิทธิ์ที่จะดึงหลานสาวของเขากลับไปมากขึ้น พ่อเขาจะได้หาโอกาสมาอาละวาดที่บ้านนี้อีก”แพรขาวมองยายเกสรอย่างขอบคุณที่เข้าใจ“ก็ลองเข้ามาอีกซี จะได้แจ้งตำรวจจับไปเลย ขึ้นโรงพักจะได้เข็ด ลินไม่กลัวอยู่แล้ว บอกเพื่อนบ้านรอบๆบ้านเราไว้หมดแล้วด้วย ถ้าเขามา ก็ให้ทุกคนมาช่วยมุงดูกัน ให้เยอะๆ จะได้มีพยาน ไม่กล้าทำอะไรเรา”แพรขาวชักกังวลๆ พลางถอนใจ เหลียวมองชมพูที่นั่งดูทีวีเพลิดเพลินอยู่กับเนย
เสี้ยวพระจันทร์ยามดึกลอยเด่น ชมพูที่นอนลืมตาแป๋วมองเพดานมุ้งเล่นเหมือนรออะไรอยู่ อยู่ข้างๆแพรขาวที่กำลังก้มกราบหมอนหลังจากสวดมนต์เสร็จ ชมพูเหลียวหันมาจะถามอะไรกับแพรขาว แต่เห็นแพรขาวนั่งนิ่ง เหม่อคิดกังวลอยู่“คุณแม่”แพรขาวสะดุ้ง หันมา “ชมพู..อะไรลูก”“คุณแม่เป็นอะไรคะ ทำไมนั่งเฉยๆ”“แล้วหนูทำไม ยังไม่นอน นอนได้แล้ว มา..แม่ก็จะนอนละ” แพรขาวก้มจูบชมพูหนึ่งที ก่อนล้มตัวนอนพลิกตัวกอดชมพู ชมพูมองหน้าแพรขาว “หลับตาเร้ว..”“แล้ว เมื่อไหร่คุณยุงจะมาคะ”แพรขาวประหลาดใจ “มา? คุณยุงจะมาทำไมคะลูก”“ชมพูอยากฟังคุณยุงเล่นเปียโน “แพรขาว อึ้งๆ งงว่าตกลงที่ผ่านมาทุกคืนชมพูรู้ด้วยหรือ “แล้วลูกไปฟังคุณยุงเล่นที่ไหนมาคะ”ชมพูชี้ไปที่นอกชาน “นู่นค่ะ บ้านคุณยุง คุณยุงเล่นให้ฟัง หนูอยากเล่นมั่ง แต่คุณยุงบอกว่าให้โตก่อน คุณยุงจะสอน”แพรขาวโล่งใจ ลูบผมชมพูไปมา ไม่วายชำเลืองค้อนขุ่นไปทางนอกบ้าน แต่พอก้มมามองอีกที ชมพูก็หลับปุ๋ยไปแล้ว แพรขาวส่ายหน้ายิ้มๆ