บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 10 หน้า 3

“ก็ไม่มีอะไรนะครับ เงินจะโอนเข้าทุกวันที่หนึ่งของเดือน ซึ่งผมก็เตรียมเอกสารมา” สาโรจน์หยิบเอกสารขึ้นมาวาง “เพื่อทำสัญญาให้เป็นลายลักษณ์อักษร คุณแพรขาวจะ ได้สบายใจ” แพรขาวมองเอกสารตรงหน้านิ่ง “หรือว่า คุณแพรขาวอยากจะได้อะไรอีกครับ?”สาโรจน์สงวนท่าทีที่มองอย่างเหมือนจะประเมินเอาไว้

ห้องพระ เรือนใหญ่ ยายเกสรนั่งสวดมนต์อยู่หน้าโต๊ะหมู่บูชา ยายเกสรหยุดสวด ค่อยๆเหลียวหน้ามาเหมือนถูกสะกิดชวนสงสัยอะไรบางอย่าง

ที่ห้องเก็บของเรือนใหญ่ ชมพูยืนมองตะลึงสงสัย ว่าคนตรงหน้าที่เห็นเป็นใคร ชมพูเห็นสีนวลหญิงสาววัยราวสามสิบต้นๆ ผมกระเซิงเสื้อขาวผ้านุ่งดำ นั่งสะอื้นไห้หันหลังอยู่ที่เก้าอี้ริมหน้าต่าง“หนู..มาหาคุณยายชวดค่ะ”สีนวลเช็ดปาดน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้าฉลุตัว V ในมือ “ลูก..เข้ามานี่สิลูก”“..ค่ะ คุณป้า..คุณป้าร้องไห้ทำไมคะ”“แม่หนูเข้ามาหาป้าก่อน เข้ามาเถอะ” ชมพูตัดสินใจก้าวเดินเข้าไปช้าๆ “ป้า..ป้าคิดถึงลูก..ฮือๆๆ”ชมพูเดินมาหยุดใกล้ ข้างหลังสีนวล “ลูกคุณป้า ไปไหนคะ?”“ฮือๆๆ..แม่หนู มา..มาเป็นลูกป้าได้ไหม”สีนวลกำลังจะหันหน้ามา แต่พอดีกับเสียงยายเกสรดังขึ้นมาก่อน “หนูชมพู” สีนวลเหลียวหันไปทางประตู ด้วยตาที่ฉายประกายวาบ ชมพูหันไปมองตามที่ประตู เห็นยายเกสรยืนอยู่ “หนูชมพูมานี่ ลงไปข้างล่างกันเถอะลูก”ชมพูวิ่งออกไปหายายเกสร ยายเกสรปิดประตูลง สีนวลมองอย่างไม่พอใจ

แพรขาวจ้องหน้าสาโรจน์ ก่อนแค่นยิ้ม “ดิฉันไม่ตกลงค่ะ”“แล้วคุณแพรขาวคิดว่า ค่าเลี้ยงดูเท่าไรจึงจะสมควรครับ ผมหมายความว่า ถ้าจะทำความตกลงกัน”“ดิฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องเงิน หย่ากันก็ได้ แต่ชมพูต้องอยู่กับดิฉัน ไม่ใช่พ่อหรือย่า เอาตัวไปเลี้ยงอย่างที่คุณพูด ดิฉันไม่มีเงื่อนไขอย่างอื่น เข้าใจนะคะ”“ผมรับรองได้นะครับว่าคุณย่ากับคุณพัสกรรักน้องชมพูมาก บ่นถึงอยู่ตลอดเวลา แล้วคุณย่าท่านก็มีเวลาเลี้ยงดูหลานได้เต็มที่ด้วย ท่านเห็นใจคุณแพรขาวที่ต้องทำงานทุกวัน ญาติผู้ใหญ่ก็ไม่มี ต้องแบกภาระตามลำพัง ลำบากกันทั้งแม่ทั้งลูก” แพรขาวฟังนิ่ง “แล้วคุณแพรขาวเองจะไปหาลูกเมื่อไรก็ได้ คุณย่าท่านไม่ห้ามเลย ท่านก็เห็นใจ ทั้งคุณกับลูก เพียงแต่น้องอยู่กับย่าจะสะดวกกว่า”