บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 15

ที่สนามคฤหาสน์โอฬาร พัสกรเดินลิ่วๆลงบันไดมา ออกประตูตึกไป เจอเขมินีพยุงแถบทิพย์เดินเล่นที่สนาม และกำลังจะพากันเข้าบ้าน“แม่..เจ๊เขม..” พัสกรหลบตาเขมินีทัก “อ้าว ไอ้กร จะไปไหนอีกละ”พัสกรตอบห้วนๆ หงุดหงิด “จะไปหาไรกินหน่อย”เขมินีแขวะ “นึกว่าจะไปรับลูกรับเมียกลับมาตรวจดีเอ็นเอ”คุณนายแถบทิพย์อยากรู้ “ดิวมันพาท็อปไปอยู่ไหน..มันไม่ติดต่อมาเลยเหรอ ““แม่..ขอร้องเหอะ อย่าพูดถึงอินี่ได้ปะ”เขมินีประชด “ถ้าคนมันไม่มีชะนักปักหลัง มันจะรีบหอบลูกหนีไปทำไม นี่..ถ้าเมียเด็กนั่งดริ๊งค์แกตกลงจะหายหัวไปเลยก็บอกนะ ฉันจะได้ไปเอาหลานสาวฉันกับแม่มันกลับมานี่ซะที”พัสกรเริ่มอึดอัด “โอย เจ๊ อยากจะทำอะไรก็ทำไปเลยปะ”“อ้าว ไอ้กรมันก็เรื่องของแกทั้งนั้น ทำไมต้องมาโยนขี้ให้ฉันเช็ด”คุณนายแถบทิพย์เห็นท่าไม่ดี ปราม “เขม..จุ๊ๆ”เขมินีไม่ยอมหยุด “งั้นแกก็รีบไปเอาตัวเจ้าท็อปมาตรวจซะทีสิ จะได้จบๆเรื่องไป หรือไม่มีปัญญาจัดการชีวิต ตัวเองได้อีกล่ะหา ไม่งั้นรถใหม่อะไรนั่นแกก็ไม่ต้องเอา”“อ้าว แต่เมื่อวานผมก็ยอมเซ็นให้พี่แล้วนี่”“ใช่ เซ็นยอมอนุญาตให้ตรวจดีเอ็นเอเด็ก แต่ไหนละตัวเด็ก ถ้าไม่มีตัวเด็กไอ้ที่แกเซ็นมามันก็ไม่มีประโยชน์ โมฆะ”พัสกรอึ้ง จนมุม พูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองหน้าเขมินีไม่ลดละ “มันจะยุ่งอะไรกันหนักกันหนาหนักเชียว กะไอ้เรื่องแค่นี้” พัสกรหันไปบอกผู้เป็นแม่ “แม่เตรียมเงินไว้รอจ่ายค่ารถคันใหม่ให้กรได้เลย..หึ้ย”พัสกรหันไปมองเขมินีทิ้งท้าย ก่อนเดินปึงปังลิ่วออกไปทางโรงรถ เขมินียิ้มสมเพช ส่วนคุณนายแถบทิพย์ถอนใจเหนื่อย

ที่เรือนเล็ก บ้านยายเกสร แพรขาวรีดชุดเก่งตัวสวยของชมพูเสร็จ ใส่ไม้แขวนชูขึ้น “อา เสร็จแล้ว ชุดเก่งของใครเอ่ย”ชมพูนอนเหยียด ดูนิทานภาพอยู่บนเตียง กำลังเริ่มง่วง ตาแดงๆขยี้หูตาไปมา หันมามอง “ของชมพูค่า..”