บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 15 หน้า 3
“โถๆ น้องชมพูก็คิดถึงป้า..” ประไพกอดชมพูเต็มตื้นให้หายคิดถึงแพรขาวยืนมอง สะท้อนใจ ก่อนยิ้มๆ นลิน ยายเกสร และเนย ออกมายืนมองที่ระเบียงเรือนใหญ่ไรวินท์ยืนมองอย่างอาวรณ์ อยู่ไกลๆจากเรือนเล็กมุมหนึ่ง
แพรขาวเดินจูงชมพูที่เดินๆกระโดดๆร่าเริงไปมา ตามประไพออกมาถึงที่หน้าประตูรั้ว นลินตามมายืนส่ง แพรขาวยื่นถุงขนมใส่ไส้สองถุงให้ประไพ “นี่ค่ะ ขนมใส่ไส้ของบ้านนี้ ฝีมือแม่ของนลิน อร่อยมาก ถุงเล็กของป้าไพ ส่วนถุงใหญ่ ฝากให้คุณย่านะคะ”นลินยืนยิ้มให้ประไพที่มองมา“ขอบคุณนะคะ ดูน่าอร่อยจัง..” ประไพบอกกับแพรขาว “คุณทิพย์ตื่นเต้น ดีใจใหญ่ ท่านซื้อของเล่นกับขนมเตรียมไว้ให้น้องชมพูเยอแยะเลย..ที่นอน นวมห่ม ก็ซื้อมาใหม่ด้วยนะคะ”แพรขาวยิ้มอย่างไม่ศรัทธานัก “แล้วน้องท็อปคุณย่าเลิกเห่อแล้วหรือ”ประไพรีบยกนิ้วมาแตะริมฝีปาก กระซิบกระซาบกับแพรขาว “จุ๊ๆ เรื่องมันยาวค่ะ เล่ากันตรงนี้ไม่หวัดไม่ไหวค่ะ แหม..แต่ก็อยากเล่าจะตาย แต่ไพก็ต้องรีบพาน้องชมพูไปหาคุณย่า เดี๋ยวท่านโทรมาตาม โดนสวดยับเอา..” ประไพลังเลที่จะเล่า “คือคุณท่านกะคุณเขม..เค้าจะเอาน้องท็อปไปตรวจดีเอ็นเอ แต่ว่านัง..เอ๊ย คุณดิวไม่ยอม ตีโพยตีพายหนีออกจากบ้านไป ““ฮะ?..นึกยังไงถึงต้องเอาท็อปไปตรวจละคะ”“ก็..”ชมพูหันไปบ๊ายบาย “ไปนะคะ คุณยุง!!”ไรวินท์มายืนส่งอยู่ไม่ไกล ประไพเห็นท่าทางชมพู มองตามไป แต่ไม่เห็นว่ามีใคร “น้องชมพูบ๊ายบายใครคะ”“คุณยุงค่ะ”“ใครนะคะ”แพรขาวกับนลินใจหายวาบนลินรีบแก้ตัว “อ้อ คุณลุงเขาที่อยู่บ้านอีกหลังน่ะค่ะ บางทีเขามาเล่นกับหนูชมพู”ประไพพยักพยักหน้าเออออเชื่อตามไป พอดีมือถือดัง “ว้าย..ตายล่ะ คุณนายตามแล้ว ไพต้องรีบไปแล้ว สวัสดีค่ะคุณแพร ไม่ต้องห่วงน้องชมพูนะคะ แล้วไพจะเล่าให้ฟังใหม่”
เรือของต๊อกเข้ามาเทียบที่ท่า แพรขาวยืนรออยู่ส่งยิ้มและยื่นถุงข้าวห่อกับขนมใส่ไส้ให้ “ข้าวไข่เจียว กับขนมใส่ไส้”ต๊อกมองขอบคุณในแววตา รับไว้
ต๊อกจ้วงพายเรือไปมา หน้าบึ้งนิ่ง แพรขาวหันมองรอบๆเพลินๆ“พี่จะออกจากงานมั้ย”