บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 19 หน้า 2
“โถ แม่เด็กน้อย..ไม่ต้องไปกลัวไปกังวลเลย หลักฐานเราก็มีอยู่ในมือว่าคุณหลวงมีเจตนาแบ่งมรดกให้ลูกๆอย่างไร เรื่องจ่ายเงิน 5 พันให้อาเล็กมาเป็นพยานก็เรียบร้อยดีแล้วนี่ ..จะมืดอีกแล้ว” ไรวินท์ดูนาฬิกาอีก ลุกขึ้น บิดขี้เกียจ
“เดี๋ยวนี้มืดเร็วจริง..และหลังๆมานี่ คุณพี่รีบกลับทุกวัน..ไม่ทราบว่า..มาลาตีจะได้ร้องอีกสักเพลงไหมเอ่ย?” มาลาตีกอดแขนไรวินท์ พูดด้วยน้ำเสียงและสายตาที่แสนเว้าวอน
ไรวินท์สูดหายใจลึก ไม่รู้จะตอบอย่างไร
แกงเลียงชามร้อนๆ ควันฉุย ถูกนำมาวางกลางวงข้าวเย็นที่ริมระเบียงเรือนเล็ก บ่าวจัดโต๊ะอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย วารีเดินมามองๆดู ความเรียบร้อย หันไปมองนาฬิกาเรือนบอกเวลาใกล้หนึ่งทุ่ม สีนวลเดินอุ้มลูกน้อยมาถึงพอดี
“อา แม่นวล มาๆ” วารีบอกกับบ่าว “อืม..งั้นเตรียมคดข้าวให้ฉันกับแม่นวลก่อนเลย”
“คุณแม่? ไม่รอพี่วินก่อนหรือคะ?”
“ไม่ต้องละ กินกันเลย “
“โอโห หอมฉุย น่ากินที่สุด” วารี สีนวลหันขวับไป ไรวินท์มายืนหน้าแป้นอยู่ที่ชานระเบียง ทารกหันไป แล้วยิ้มให้อย่างน่ารัก “ยายหนู.. ดีใจพ่อมาหรือลูก” ไรวินท์เข้ามาหอมลูกที่สีนวลอุ้ม
สีนวลหน้าชื่นบานขึ้นมามาก “คุณพี่ไปล้างหน้าล้างมือก่อน..ดีไหมคะ”
“อ้า..จริงสิๆ” ไรวินท์ยิ้มหวานให้สีนวล อารมณ์ดี “ตัวพ่อมีเชื้อโรคเยอะเลย..รอเดี๋ยวน้า..ยายหนู” ไรวินทร์ยื่นหน้าแหย่ลูก ร่าเริง สีนวลมองมีความสุข
ไรวินท์กำลังก้มแกว่งปลาตะเพียนสานเหนือเปล เล่นกับลูกน้อยอยู่ที่เปลมุมระเบียง ก่อนที่จะหันมา “แม่ครับ พรุ่งนี้จะใช้ผมไปไหนก็บอกนะ ผมอยู่ทั้งวัน”
วารีกำลังเดินเล่นไปมา มองๆอยู่ หันมาอย่างแปลกใจ “หา นี่แม่หูฝาดหรือว่าแกพูดเล่น”
“ฮะๆ ผมก็อยากอยู่เล่นกับยัยหนูทั้งวันบ้าง” ไรวินท์พูดกับลูก “นะลูกนะ”
สีนวลเดินออกมาพอทันได้ยินพอดี ไรวินท์เย้าเล่นกับลูกต่อไป วารีมองยิ้มพอใจ หันไปบอกสีนวลเบาๆ “เขาว่าลูกเป็นโซ่ทองคล้องใจพ่อแม่ ก็แบบนี้ เห็นไหมล่ะ..ผู้ชายก็อย่างนี้ล่ะ พอมีลูกก็รักลูก กลับมาหาลูก ไม่ไปไหน..” วารีพูดอย่างยิ้มย่องผ่องใส
สีนวลพลอยแอบมองด้วยแววตามีความหวัง แต่ยังไม่มั่นใจนัก
เรือนใหญ่บ้านสีนวลยามเช้า ผลมะม่วงสุก พวกบ่าวช่วยกันเก็บผลสีเหลืองนวล เท้าของทารกวัยเกือบขวบค่อยๆก้าวไม่มั่นคง ไรวินทร์กำลังก้มลงจับมือสองมือของลูก พาเดินไปช้าๆ บนระเบียงเรือนใหญ่
“อ้า เมื่อยหรือยัง ยัยหนูของพ่อ ..อ้า เมื่อยแล้วล่ะสิ” ไรวินท์อุ้มลูกไปดูดอกไม้ที่กระถางระเบียง สีนวลตามคอยช่วยดูอยู่ใกล้ๆ ไรวินท์ลุ้นให้ลูกเรียก “พ่อ..พ่อสิยัยหนู..พ่อ”