บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 14

พัสกรในชุดนอน นั่งเล่นเกมหน้ามืดตามัว มีทั้งตะโกนเชียร์ ตะโกนด่า ทะเลาะกะคนที่เล่นเกมด้วยในเน็ตอย่างเมามัน “ไอ้ฟาย..จะตามกูไปถึงไหน นี่แน่ะมึงๆๆๆ”ดิวแต่งตัวเสร็จ ออกมายืนหมุนไปมาอยู่หน้ากระจก แล้วคว้าที่ดัดขนตามาดัด แล้วเอามาสคาร่ามาปัดเพิ่ม แต่พัสกรไม่สนใจ “พี่..ดิวไปละนะ” พัสกรไม่สน “พี่กรๆ..ฮัลโหลๆๆ กรุณาสนใจกันด้วย” ดิวยื่นมือไปบังหน้า“เฮ้ย..อย่าสิเว้ย..กำลังลุ้น เดี๋ยวปั้ด”“ขอตังค์หน่อย”“หยิบไปดิ การ์ดน่ะ ในกระเป๋าที่เตียง”“เคเค” ดิวเดินไปหยิบพัสกรเหลือบดูนิดนึง “แล้วจะกลับตอนไหน”“ก็..เสร็จเมื่อไหร่ก็กลับแหละ..”“ซื้อหนมมาฝากด้วยละกัน “ดิวเดินถือการ์ดแกว่งๆ มาจุ๊บแก้ม “ไปนะ จุ๊บๆ”“เออๆ แล้วเจอกัน” พัสกรหันไป ตะโกนด่าคู่แข่งในเกมต่อ “มาเลยๆ นึกว่ากูจะกลัวเหรอ มา..จัดไปสักดอก ไอ้กร๊วก” พัสกรเล่นเกมเมามันดิวแอบทำหน้าเบะใส่ ก่อนออกจากห้องไป

รถที่บ้านโอฬารมาจอดในห้าง ดิวก้าวลงมาก่อนที่จะบอกกับคนขับรถ “ไว้ฉันเสร็จแล้วจะโทรหานะ”“ครับ” คนขับขับออกไปดิวมองซ้ายมองขวา สักครู่เทนขี่มอร์เตอร์ไซต์ เข้ามาจอดเทียบ เปิดหมวกกันน็อคขึ้นมอง “คิดเติงหาน้องขนาด”“แต๊ก๊ะ? ““แต๊ๆ” ดิวยิ้มพอใจ หยิบเงินจากกระเป๋าส่งให้ เทนรีบรับไปเก็บในกระเป๋ากางเกงยีนส์ฟิตๆ “ดิวของปี้..น่าฮักตี่สุด”“ได้เงินล่ะ ก็ว่าเฮาดี ไหนว่าน้องขี้บ่น ด่าอ้ายตั้งวัน” ดิวปีนขึ้นไปบนที่คนซ้อน“ปี้อยากโดนตั๋วด่ากู้วัน ฮื้อมันสะเทือนหู..ดีกว่าบ่มีตั๋วอยู่ มันสะเทือนใจ๋”ดิวเขินสุดๆ “อ้ายเทน” ดิวกอดเทนแน่นที่หลังเสาในที่จอดรถห้าง นักสืบโผล่มาถ่ายรูปด้วยมือถือไม่ยั้ง