บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 14 หน้า 2

ระเบียงชั้นล่าง เรือนยายเกสร ทุกคนต่างช่วยป้าสมพรทำขนมใส่ไส้ ทำส่งตลาดชมพูเพิ่งกลับมาจากรร. คุยเจื้อยแจ้ว “คุณแม่ คุณทวด คุณยาย น้าลิน พี่เนยขา รูปวาดของชมพูค่ะ ได้ตั้ง 5 ดาวแน่ะ คุณครูบอกว่า ชมพูวาดเก่งด้วย” ชมพูเอารูปออกมาจากในกระเป๋านร. เดินเอาไปอวดพวกผู้ใหญ่ทีละคนๆนลินถาม “ไหนดูสิ แล้วนี่รูปของหนูมีชื่อไหมคะ”“อ๋อ คุณครูให้วาดรูปครอบครัวของฉันค่ะ”ทุกคนที่ตอนแรกยิ้มแย้มหัวเราะ ก็เงียบเสียงลง แพรขาวที่รูปของชมพู“สวยไหมคะ ชมพูวาดรูปคุณแม่ คุณย่า ป้าเขม แล้วก็ป้าไพ ด้วยนะคะ”เนยหัวเราะ “คุณหนูชมพูขา วาดครบแล้วเหรอคะ ครอบครัวมันก็ต้องมีพ่อ แม่ สิค่ะ ก่อนที่จะมีญาติคนอื่นๆ”ชมพูนิ่งเงียบสมพรแอบกระซิบแพรขาว “หนูแพร..ดูเหมือนหนูชมพูจะคิดถึงญาติๆบ้านนั้นมากเหมือนกันนะหนู..”“นั่นสิคะ สงสารลูกจัง” แพรขาวมองลูกที่ยังเอารูปให้คนนั้นคนนี้ดู พลางชี้อธิบายว่าคนนี้ใครๆไปอย่างไม่เบื่อ

ที่เรือนพักแพรขาว ชมพูวิ่งเล่นไปมาอยู่ที่สนาม ที่ระเบียง แพรขาวมองลูกแล้ว มองรูปที่ลูกวาดในมือตน สงสารจนกลั้นน้ำตาไม่ไหว “นี่แม่ทำร้ายจิตใจหนูหรือเปล่า ชมพูจ๋า อุตส่าห์ไม่พูดถึงพ่อ กลัวแม่จะเสียใจสินะ ...ลูกแม่ หนูคงคิดถึงคุณย่า กับป้าไพมากสินะ...” แพรขาวนึกอะไรได้ เดินเข้าไปที่โต๊ะ หยิบนามบัตรของสาโรจน์ขึ้นมาดู อย่างตัดสินใจ

สาโรจน์ยืนชงกาแฟอยู่ที่มุมกาแฟ โทรศัพท์มือถือที่วางข้างๆตรงชั้นดัง สาโรจน์วางกาแฟ หันไปหยิบโทรศัพท์มาดู แล้วชะงัก ทำหน้าแปลกใจ ไม่คาด ดีใจอย่างประหลาด แล้วรีบกดรับ “คุณแพรขาว ผม สาโรจน์ครับ”“คุณสาโรจน์ คือ..ดิฉันมาคิดดู ถึงเรื่องที่คุณเคยแนะนำ”“ครับ..”“ฉันก็มีเงื่อนไขของฉัน..ที่อยากจะลอง..ให้ทางคุณ..ได้พิจารณาดูเหมือนกันค่ะ”สาโรจน์ดีใจที่ปลากินเหยื่อ “ดีครับ..ถ้าอย่างนั้น..เราต้องพบกัน เร็วที่สุด เมื่อไหร่ดีครับ”แพรขาวอึ้งไปนิดๆ ระแวง “เร็วที่สุดหรือคะ”“ใช่ครับ เพื่อประโยชน์ของคุณหนูชมพูไงครับ”“อ้อ..จริงค่ะ”“คุณแพรขาวจะมีเวลาวันไหนครับ หลังเลิกงานก็ได้ครับ” พอดีกับนักสืบเดินเข้ามา สาโรจน์หันไปเห็น ยกมือทัก “ครับ..ครับ..ได้ครับ ครับ ตกลงครับ” สาโรจน์วางหูลง เดินไปหานักสืบกดให้ดูคลิปที่ดิวกอด และซ้อนท้ายเทนอ