บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 11 หน้า 2
ทั้งคู่กลับมานั่งที่ร้านข้าวต้ม สาโรจน์พูดด้วยท่าทีจริงจัง “ผมทำคดีหย่าร้างมาเยอะ ส่วนใหญ่ผมจะให้ตกลงประนีประนอมกัน เท่าที่จะทำได้ ดีกว่าต้องไปต่อสู้กันในศาล”“แล้วคุณสาโรจน์จะแนะนำว่า..??”“คุณอย่าเพิ่งปฏิเสธแบบร้อยเปอร์เซนต์ เพราะจะทำให้อีกฝ่ายมุ่งแต่จะเอาชนะเช่นกัน ลองคิดดูดีๆนะครับ ถ้าคุณย่ารู้สึกว่าจะสูญเสียหลานไป ก็ต้องยิ่งสู้ทุกทางเพื่อไม่ ให้สูญเสีย..แต่ถ้าคุณย่าคิดว่าเรายังพอคุยกันได้ เจอกันได้.. ความอยากเอาชนะก็ไม่เกิด” แพรขาวนิ่งฟัง คิดตาม เริ่มเห็นคล้อย สาโรจน์เริ่มเห็นท่าทีนั้น “คุณย่าก็เป็นย่าของลูกคุณนะครับ สายเลือดเดียวกัน..อย่าเป็นศัตรูกันดีกว่า ยังไงคุณย่าก็รักหลาน ยอมพบกันบ้าง..ก็ย่อมดีกว่าตัดขาดไม่ดูดำดูดี ผลดีก็ตกอยู่ลูกคุณ ผมไม่คิดว่าคุณจะยอมเห็นหลานคนใหม่ ได้ในสิ่งที่ลูกคุณควรได้ไปทั้งหมด..”“แล้วชั้นควรจะทำยังไง..”สาโรจน์ยิ้ม พอใจกับผลบางอย่างที่คาดไว้
รถเก๋งสาโรจน์แล่นมาจอดกึกหน้าประตูรั้วบ้านยายเกสร สาโรจน์มองๆไปที่ตัวบ้าน “ลูกสาวคุณน่าจะมีบ้านของตัวเอง อยู่กันสบายๆสองคนแม่ลูก..”“ขอบคุณที่มาส่งนะคะคุณสาโรจน์”“ครับ แล้วผมจะรีบแจ้งมาให้ทราบนะครับ”แพรขาวเปิดประตูลงไป
แพรขาวเดินเข้าประตูรั้วมา หยุดมองเรือนใหญ่ที่ไฟปิดเงียบ ประตูบ้านปิดแล้ว แสดงว่าทุกคนหลับกัน หมดแล้ว มองไปที่ห้องชั้นสองของนลิน แพรขาวห่วงๆคิดถึงชมพู แววตาปนกังวลเรื่องที่เพิ่งคุยมา ก่อนเดินผ่านกลับไปเรือนเล็กแพรขาวละมือจากสวิทช์ไฟที่เสา ตรงไปไขประตูห้อง ฝีเท้าของไรวินท์มายืนอยู่ห่างๆ สายตามีแววตำหนิ“คืนนี้ เธอกลับดึก”“คุณวิน?” แพรขาวตกใจเล็กน้อย“เลยต้องนอนคนเดียวสินะ”“ค่ะ คงหลับกันหมดแล้ว..จะไปเคาะเรียกเอาชมพูมา..คงรบกวนทุกคนแย่..คือ ฉันไปคุยกับทนายความ..เรื่องของชมพูอยู่นาน”“แล้วเป็นยังไงบ้าง”แพรขาวที่กำลังวุ่นวายใจ เหมือนกับเจอทางสว่างเพื่อระบายความกลุ้ม