บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 11 หน้า 5

สุดสวาทเม้มปาก สีหน้าเผือดลงทันที “คุณวินท์คงพอทราบนะคะ ดิฉันมีพี่อีกสองคน เกิดจากเมียเก่าคุณพ่อ กับน้องอีกคนเกิดจากเมียน้อย เมื่อคุณพ่อแข็งแรงดี ก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะอยู่กันคนละบ้าน แต่พอคุณพ่อป่วย พวกนี้ก็กลายเป็นปัญหา ดิฉันเกรงว่า..เขาจะถือสิทธิ์ว่าเป็นลูก มาแย่งชิงทรัพย์สินของเรา”ไรวินท์เช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปากลินิน “คุณหลวงท่านทำพินัยกรรมหรือเปล่าครับ”สุดสวาทกังวล “ยังค่ะ ท่านไม่ทำสักที แล้วเวลานี้..ท่านก็เขียนไม่ได้”“พินัยกรรมไม่จำเป็นต้องเขียนเอง คนอื่นเขียนหรือพิมพ์ดีดให้ก็ได้ แต่ต้องลงลายมือชื่อและมีพยาน”สุดสวาทกัดริมฝีปากแน่น หนักใจ“ปัญหาคือ พวกญาติๆฉัน..ไม่มีใครยอมเป็นพยานเลย”“ทำไมล่ะครับ”สุดสวาทสายตากร้าวขึ้นมาทันที “ก็ถูกยุแยงน่ะซีคะ จากพวกพี่น้องคนละแม่ของดิฉันนี่ล่ะ พอไม่ได้ส่วนแบ่งตามที่ต้องการก็ไปยุญาติๆไม่ให้มาช่วยดิฉัน ทั้งๆที่ตัวเองเป็นพวกลูกเมียไพร่ไร้สกุล ดิฉันไม่ยอมหรอกคะ มันเงินทองของคุณแม่ดิฉันทั้งนั้น ถ้าคุณไรวินท์จะกรุณา ดิฉันก็จะขอให้มาเป็นพยานหน่อย ตอนนี้ดิฉันได้เพื่อนคุณแม่มาคนหนึ่ง ยังขาดอีกเพียงคนเดียว”สุดสวาทเว้าวอนด้วยแววตา และน้ำเสียง ไรวินท์คิดหนัก

ไรวินทร์ สุดสวาท ถือแก้วเครื่องดื่มเย็นๆ ประเภทคอกเทล เดินดื่มไปช้าๆ คุยไป รับลมเย็น ใต้เสาโคมไฟสวยสไตล์ยุโรป“งั้นก็ให้ทนายความร่างมาเถอะครับ ผมและพยานอีกท่านหนึ่งจะมาลงชื่อต่อหน้าคุณหลวง ให้มีทนายอยู่ด้วยพร้อมหน้ากัน”สุดสวาทถึงกับขมวดคิ้ว แววตายุ่งยากใจ “ต้องพร้อมหน้ากันเทียวหรือคะ ดิฉันเกรงว่า..จะไม่สะดวก ที่จะนัดเจอพร้อมๆกัน”“ควรให้พร้อมหน้ากันเพื่อเป็นหลักฐาน เผื่อเอาไว้..หากว่าเกิดปัญหาจากพี่น้องของคุณในภายหน้า”สุดสวาทถอนใจยาว “พูดราวกับตาเห็นเลยค่ะ ขอบพระคุณที่รอบคอบ.. “ สุดสวาทลืมตัวเสียงเขียว ขึ้นมาทันที “พวกนั้นมันเหลือทนจริงๆ ตั้งหน้าตั้งตาแต่จะมาแย่งมาชิง“ ประตูเรือนมีคนไปโดน แล้วขยับดังแอ๊ด.. สุดสวาทสะดุ้ง หันขวับไป แม่อุ่มหญิงรับใช้กลางคนโผล่ลับๆล่อๆ หน้าตื่นๆ สุดสวาทตวาดแหว “อะไรกัน! แม่อุ่ม! มาด้อมๆมองๆแถวนี้ทำไม แอบฟังหรือ..”อุ่มยอบตัว ก้มหน้า เสียงอ่อนน้อม “ขอประทานโทษเจ้าค่ะ คุณ..ดิฉันนึกว่าคุณเรียกเสียอีก”สุดสวาทเสียงแข็ง วางอำนาจ“เวลาฉันมีแขก ไม่ต้องมาอยู่แถวนี้ กลับไปลงที่ครัวโน่น”“ค่ะๆ” อุ่นก้มหน้า ซ่อนแววตาชิงชังไรวินท์มองๆ รู้สึกแปลกๆ