บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 4 หน้า 13
เสียงนลินเรียก “หนูชมพู..หนูชมพู น้าลินกับคุณแม่กลับมาแล้ว”
ชมพูหันขวับ “คุณแม่มาแล้ว”
“อย่าลืมที่ลุงบอกนะ”
“ค่ะคุณยุง”
“แบมือมา”
ชมพูมองไรวินท์งง ไรวินท์ยิ้มใจดีให้ ยื่นอะไรบางอย่างออกไปให้
ชมพูวิ่งนำเนย ที่เดินหน้างงๆ ขยี้ตา สะบัดหัวไปมา มาที่หน้าบ้าน แพรขาวและนลินเดินคุยๆกันเข้ามา
“น้าลินสวัสดีค่ะ คุณแม่สวัสดีค่ะ” แพรขาวอุ้มชมพูขึ้นกอดหอมไปมา “แม่ขา..”
“ชื่นใจจังเลย..เป็นยังไงบ้างคะหนูทำอะไรมา” แพรขาวดมๆ งงๆ “นี่หนูเพิ่งอาบน้ำมาเหรอ”
“หนูอาบตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”
“เหรอทำไมตัวหนูห้อมหอมอย่างกับเพิ่งอาบน้ำมาเลย เนี่ยกลิ่นเหมือน..กุหลาบเต็มเลย”
“ไปเล่นชิงช้ามาค่ะ อ๋อ..แล้วก็” ชมพูนึกอะไรขึ้นได้ก่อนกวักมือ ให้แพรขาวมาฟังกระซิบใกล้ๆ
“อะไรลูก? “
ชมพูซุบซิบๆ นลินแกล้งแซวขึ้น จะเดินไปฟังใกล้ๆ “อะไรกันคะมีความลับอะไรกันเนี่ยคุณแม่คุณลูก”
“..นะคะคุณแม่อย่าไปนะ” ชมพูรีบหันไปยกมือห้ามนลิน “น้าลินห้ามฟัง!”
“อ้าว ฟังด้วยก็ไม่ได้”
“ไม่ได้ค่ะ”
แพรขาวมองชมพูงงๆก่อนมองหาแบบหงุดหงิดๆไปทางเรือนเล็กสีหน้าไม่พอใจ “แม่ต้องไปคุยธุระเรื่องงานนะคะแล้วเดี๋ยวแม่รีบมา”
ชมพูพูดเบาๆ “ก็คุณยุงบอกว่าที่นั่นไม่ดี”
มุมหนึ่งใกล้เรือนเล็ก ไรวินท์มองไปที่สองแม่ลูกคุยกันที่ระเบียงเรือนใหญ่ ไรวินท์พึมพำกับตัวเองอย่างกังวล “แพรขาว อย่าไป”
แพรขาวจ้องมองชมพูนิ่งครู่หนึ่ง “ไม่เอาละ งั้นหนูเตรียมไปอาบน้ำกับน้าเนย รอแม่กลับมาทานข้าวเย็นนะคะ แล้วอย่าไปคุยอะไรกับคุณลุงของหนูอีก จนกว่าคุณแม่กลับโอเค้”
“คุณแม่น่ะ..งั้นคุณแม่ก้มลงมา” แพรขาวมองชมพูว่ามีอะไรอีก ชมพูเสียบกุหลาบขาวเป็นประกายดอกหนึ่งที่ผมแพรขาว แพรขาวมองๆ ก่อนส่ายหัวยิ้มๆ
ที่หน้าลลิตสปา โอ่อ่า หรูหรา เห็นป้ายชื่อ “ลลิตสปา” เด่น แพรขาวมองสำรวจ การตกแต่งลลิตสปา เห็นรูปปั้นเก่าแก่ขอมโบราณ วางตกแต่งเรียงรายในสวน