บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 26
เรือนมาลาตียามเย็น บ้านดูเงียบเชียบ ไรวินท์กับแพรขาว ปรากฏตัวขึ้น
“บ้านมาลาตีเงียบจัง อย่างกับไม่มีคนอยู่”
“เป็นเวลาที่เหมาะมาก..”
รถของไรวินท์ขับเข้ามาจอด ไรวินท์เดินรีบๆ ตัดหน้าไรวินท์กับแพรขาวไป
ที่มุมหนึ่ง อุ่มออกมาดู เห็นไรวินท์ก็ตกใจ “ตายล่ะ คุณท่านกลับมาแล้ว”อุ่มรีบมารับหน้า“วันนี้คุณท่านกลับมาเร้วเร็ว เห็นคุณท่านบอกกับคุณนายไว้ว่าจะกลับมาราวสามทุ่ม”
“อืม...คุณนายยังไม่กลับใช่ไหม”
“เจ้าค่ะ คุณนายสั่งให้บอกว่า เอ้ย...สั่งว่าเธอไปงานบ้านเพื่อนเจ้าค่ะ”
ไรวินท์ทำหน้ารับรู้ แต่พอใจที่มาลาตีไม่อยู่ “ฉันจะขึ้นไปพักผ่อน ห้ามให้ใครมารบกวนฉันเด็ดขาด” ไรวินท์เดินดุ่มๆ ขึ้นไป
อุ่มทำหน้าเสียวไส้ กลัวเจ้านายจะทะเลาะกันบ้านแตก
ไรวินท์ใส่กลอนห้องนอนจากนั้นก็ตรงไปไปที่ตู้เสื้อผ้า จะเปิดลิ้นชักเก็บของ แต่ติดกุญแจเปิดไม่ได้ จับกระชากๆ เขย่าๆ “ล็อคไว้เสียแน่นหนา...หวังว่าเธอคงยังไม่เปลี่ยนลูกกุญแจดอกนะ มาลาตี” ไรวินท์เดินไปที่เตียง ควานหากุญแจสำรองที่เก็บไว้ที่ช่องหัวเตียง พอได้ก็ถือขึ้น หน้าสะใจ
ไรวินท์เอามาไขกุญแจลิ้นชัก ลุ้น สักครู่ได้ยินเสียงคลิก ไรวินท์พอใจ เปิดดู หยิบกล่องเครื่องประดับ เปิดกล่องชุดนิลสีน้ำเงินล้อมเพชร กล่องว่าง เลยค้นไปก้นกล่อง เจอแหวนทับทิมสีแดงล้อมเพชรของวารี ไรวินท์หยิบขึ้นมาดู ตอนแรกไม่แน่ใจ ส่องดูจนใกล้ หน้าซีด
ไรวินท์กับแพรขาวยืนดูกันอยู่ที่มุมหนึ่ง แพรขาวมองหน้าไรวินท์แสดงความสงสัย “คุณตกใจอะไรคะ”
“แหวนทับทิมแดงล้อมเพชรของแม่ฉัน หลักฐานสำคัญว่ามาลาตีไปหลอกลวงเอาสมบัติจากสีนวลมาเป็นของตัวจริงแท้แน่นอน”
แพรขาวสลดใจ “ในที่สุด..”