บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 26 หน้า 2
ไรวินท์วางแหวนวงนั้นลง แล้วเดินไปเดินมาเป็นเสือติดจั่น เพราะโมโหแล้วทำอะไรไม่ถูก ในที่สุด หันมาเอามือกวาดข้าวของบนโต๊ะเครื่องแป้งร่วงเสียงดังเปรื่องปร่าง
ที่ด้านนอกห้อง แม่อุ่มที่เอาหูแนบประตูแอบฟังอยู่ ถึงกับสะดุ้ง “ตาเถรยายชี!”
ภายในห้องนอน ฉับพลันจู่ๆไรวินท์อดีตเริ่มรู้สึกแน่นหน้าอกจี๊ดจนสะดุ้ง ต้องยกมือขึ้นมากดไว้หายใจหอบถี่ ตกใจว่าตัวเองเป็นอะไร ถอยไป ค่อยๆทรุดลงบนเตียง
แพรขาวมองเห็นเหตุการณ์ ตกใจหน้าซีด มองหน้าไรวินท์ “คุณวิน นั่นคุณเป็นอะไรคะ”
ไรวินท์ไม่ตอบ หันไปทางประตู สักครู่ก็มีเสียงเคาะประตูปังๆ พร้อมเสียงตะโกนของมาลาตี “คุณพี่คะ...คุณพี่ เปิดประตูให้มาลาตีหน่อยค่ะ”
ไรวินท์หันมามองที่ต้นเสียง สายตาเต็มไปด้วยความเจ็บช้ำปนแค้นใจ หายใจหอบถี่ พยายามหายใจช้าๆ กัดฟัน ระงับอาการตัวเอง
ไรวินท์ที่อาการปกติแล้ววางแหวนทับทิมที่โต๊ะ แล้วเงยหน้ามองมาลาตีกับนางมะลิด้วยแววตาเยือกเย็น มาลาตีหน้าซีดแต่พยายามควบคุมอาการ แต่นางมะลิ มีอาการอยากจะหนีไปจากตรงนั้นซะให้ได้
ไรวินท์เสียงเข้ม “มาลาตี เธอบอกมาซิ แหวนของแม่ฉันมาอยู่ในหีบสมบัติของเธอได้ยังไง” มาลาตีกับมะลิมองหน้ากัน กระสับกระส่าย ไรวินท์เสียงดังขึ้น “เธอไปเอามาจากสีนวลใช่ไหม”
มาลาตีหน้าซีด หันมาขอความช่วยเหลือจากนางมะลิ แต่นางมะลิกลับจะชิ่ง “โอ๊ย พ่อวิน มีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยจากันเถอะ เอ๊า เรื่องของผัวๆ เมียๆ กัน คุยกันเองเถอะนะ แม่ขอตัวล่ะ ออกไปข้างนอกมาเหนื่อยสายตัวแทบขาด” มะลิทำเนียนลุกขึ้น จะเดินออก มาลาตีแอบถลึงหน้าให้แม่ด้วยความไม่พอใจ
“น้ามะลิ” ไรวินท์ลงเสียงหนัก “อย่าเพิ่งไป เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับทุกคนในที่นี้ เชิญนั่ง” มะลิหน้าซีด เดินกลับมานั่งที่เดิม “ว่าไงมาลาตี ฉันรอคำตอบจากเธออยู่ เธอเอาแหวนนี้มาได้ยังไง”
มาลาตีทำเนียน “ก็แหวนนั่นเป็นของมาลาตีมันก็ต้องอยู่ในหีบสมบัติของน้องสิคะ แหวนของคุณแม่พี่วินท์เสียที่ไหนกัน” ไรวินท์มองหน้ามาลาตีตรงๆ แต่มาลาตีไม่สะทกสะท้าน นางมะลินั่งก้มหน้า หลบตาไปทางอื่น “แล้วอีกอย่างเมียเก่าของคุณพี่ น้องก็ไม่ได้พบกับเธอมาชั่วนาตาปีแล้ว แล้วน้องจะไปเอาแหวนมาจากเขาได้ยังไงกันคะ”
มาลาตีจะคว้าแหวนกลับ แต่ไรวินท์รีบฉวยเอาไว้ จู่ๆ อาการปวดหัวใจก็กำเริบขึ้นมาอีก ไรวินท์ถึงกับต้องเอามือมากดที่อกไว้ แต่พยายามทำเนียนไม่ให้คนเห็นอาการ เห็นมาลาตีโกหกไม่จน เลยจ้องไปที่นางนางมะลิแทน
“น้ามะลิ พูดมาซิ น้าสมรู้ร่วมคิดให้มาลาตีหลอกเอาสมบัติของแม่ฉันมาใช่ไหม”
“เออะ...ปะ เปล่า”
“น้ามะลิ..”