บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 13
หน้าห้องชิงฉัตร พยสเคาะประตูห้องเรียกชิงฉัตร แต่ไม่มีเสียงตอบ เลยเปิดประตูเข้าไป “นายฉัตรไม่อยู่นี่”
พัดชาทำหน้าเฉยเมย ไม่รู้ไม่ชี้ “ถ้างั้นคุณฉัตรคงจะออกไปตั้งแต่เช้าตรู่แล้วค่ะ เพราะพัดไม่เห็นเลยทั้งวัน” พยสพยักหน้า กวาดตามองไปรอบๆ แล้วนึกขึ้นได้จะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า พัดชาตกใจ “คุณพยสจะทำอะไรคะ”
“คุณบอกว่าไอ้ฉัตรมันซ่อนยาไว้ในห้องนี้ไม่ใช่เหรอ”
พยสจะเปิดตู้ พัดชารีบเข้าไปดึงมือไว้แบบจงใจ “ป่านนี้คุณชิงฉัตรคงเอาไปซ่อนที่อื่นแล้วล่ะค่ะ คุณยสอย่าเอาเรื่องนี้ไปถามคุณชิงฉัตรนะคะ พัดกลัวเธอจะรู้ว่าพัดเป็นคนพูด” พัดชาทำท่ากังวลจนพยสใจอ่อน พยสก้มลงมองมือพัดชาที่จับมืออยู่ พัดชาทำเป็นรู้ตัว รีบดึงมือออก “คุณพยสจะอาบน้ำเลยไหมคะ พี่ตรีสั่งให้พัดเตรียมเสื้อผ้าให้”
พยสพยักหน้าแล้วมองตามพัดชาไป แต่ใจยังเผลอกำซาบรอยสัมผัสเมื่อครู่
โรงพยาบาล ตรีประดับเดินไปดูแววที่เตียง เห็นแววหลับก็ปิดไฟหัวเตียง แล้วหันมามองภูมิที่เริ่มหาว “คุณพ่อคะ กลับบ้านดีไหมคะ เดี๋ยวตรีไปส่ง” ภูมิเหมือนสะดุ้งตื่นขึ้นมา งัวเงีย “เดี๋ยวตรีฝากให้พยาบาลดูแทน แล้วค่อยกลับมาเฝ้าคุณแม่”
“หนูอยู่ได้หรือลูก”
“ได้สิคะ คุณพ่อกลับไปพักผ่อนก่อน แล้วค่อยมาใหม่พรุ่งนี้นะคะ”
ภูมิพยักหน้าแล้วลุกขึ้น ตามตรีประดับไป
พยสยืนมองพัดขาเตรียมเสื้อผ้าให้อยู่ที่เตียง ใจลอยเหม่อ จนกระทั่งตรีประดับโทรเข้ามา เลยได้สติ “ตรี !”
พัดชาชะงัก ทำเป็นเก็บเสื้อผ้าต่อแต่เงี่ยหูฟัง “คุณแม่เป็นยังไงบ้าง”
“ปลอดภัยแล้วค่ะ แต่ต้องอยู่ดูอาการซักสองสามวัน”
“แล้วทำไมไม่บอกผมตั้งแต่กลางวัน ผมจะได้รีบไปหา”
“ยสมีประชุมนี่คะ แล้วตรีก็เห็นว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เทศเขาจัดการให้ทุกอย่าง”
พยสไม่พอใจ “ไอ้เทศอีกแล้วเหรอ ?!
“เทศเป็นคนที่อยู่กับคุณแม่ตอนที่ไม่สบายพอดี เราต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำที่เป็นคนพาคุณแม่มาโรงพยาบาลทันเวลา”
พยสใจเย็นลง แต่ก็ยังไม่สบอารมณ์ที่ได้ยินชื่อเทศราช “แล้วตอนนี้คุณแม่อยู่โรงพยาบาลไหน ผมจะไปหา”
“ตรีกำลังจะฝากน้องพัดเก็บเสื้อผ้าพอดี ยสจะเอามาให้ก็ได้นะคะ”