รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 13 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 13 หน้า 4
Pannaput_tvs
22 กันยายน 2559 ( 16:13 )
1.1M
ระบำไฟ ตอนที่ 13
14 หน้า

พยสหันกลับมา โตสภาพทรุดโทรม หนวดเคราไม่โกน ผมมีสีขาวแซมนิดๆ เสื้อผ้าก็ยับยู่ยี่หม่นหมอง

โตพูดพลางรินเหล้า “หลานส่งให้น้ามันเอาไปเลี้ยง น้องสาวพี่มันชอบเด็ก”

“อ้าว แล้วเมียพี่ไม่คิดถึงลูกแย่หรือ”

โตแค่นหัวเราะ “นี่แกไม่รู้เหรอวะยส นังอังคณามันไปแล้ว”

พยสยังไม่เข้าใจ “ไปไหนครับ”

“ก็ไปกับชู้มันน่ะสิ พี่โง่เองที่หลงเชี่อที่มันบอกว่าจะถ่ายแบบเป็นงานสุดท้าย” โตนิ่งคิด แล้วหัวเราะขมขื่น “แต่ที่จริงมันก็พูดไม่ผิดหรอก มันเป็นงานสุดท้ายจริงๆ ก่อนที่นังแพศยานั่นจะหนีไปกับชู้”

โตหัวเราะงอหายให้กับความทุกข์ของตัวเองราวกับเป็นเรื่องตลก แต่พยสยิ่งหดหู่ใจ

“พี่โต...ผมไม่รู้เรื่องเลย ผมขอโทษ”

“ขอโทษทำไมวะ ไม่ใช่ความผิดของแก ถ้าจะมีใครผิดก็นี่” โตชี้ตัวเอง “ไอ้หน้าโง่คนนี้ แกจำได้ไหม ที่พี่เคยภาคภูมิใจว่าได้เมียสวยเด่นกว่าใคร พาไปออกงานไหนๆ ก็มีแต่คนอิจฉา เฮอะ แล้วตอนนี้เป็นยังไง สุดท้ายมันก็ไปกับไอ้คนที่อิจฉาพี่”  โตหัวเราะคลั่ง โตกรอกเหล้าเข้าปากเพื่อระงับความทุกข์ของตัวเอง

พยสมองด้วยความสงสาร พยายามเปลี่ยนเรื่อง “แล้วตอนนี้เรื่องงานพี่เป็นยังไงบ้าง มีอะไรให้ผมช่วยไหม”

โตส่ายหน้า “ช่วงนี้พี่ไม่รับว่าความให้ใคร ไม่มีกะจิตกะใจว่ะ อยากจะกินเหล้าอย่างเดียวให้มันลืมความทุกข์ แกโชคดีนะไอ้ยส ที่เลือกเมียถูก ไม่ได้คว้าผู้หญิงกากีมาเป็นเมียเหมือนพี่ รักษาเอาไว้ให้นานๆ นะโว้ย” โตทุบอกตัวเองอย่างช้ำใจ แล้วรินเหล้าให้พยสอีก “เอ้า ชนๆ ฉลองให้ชีวิตเฮงซวยของพี่หน่อย”

โตดื่มเหล้าแล้วนอนแผ่ ขณะที่พยสจิบเหล้าตามแล้วมองกลุ้มๆ

 

โตกินเหล้าเมาฟุบหลับ ขณะที่พยสก็เริ่มกึ่มเต็มที “พี่โต ผมต้องไปแล้วนะ”

โตเงยหน้าขึ้นมามองพยส ไขว่คว้ามือ “เฮ้ย กินด้วยกันก่อนสิวะจะรีบไปไหน”

“พอแล้วพี่ พี่โตก็เหมือนกัน เลิกกินแล้วเข้าไปนอนซะ”

“เดี๋ยวก่อนสิวะไอ้ยส ไอ้ยส” โตโวยวาย “ทิ้งกูไปกันหมดเลยโว้ย ไอ้พวกใจดำ” โตโวยวายแล้วฟุบหลับต่อ

พยสมองแล้วส่ายหน้า

 

พยสโซเซออกมาขึ้นรถ พยายามตั้งสติก่อนจะออกรถ แต่จู่ๆ ก็นึกถึงคำพูดโต

“แกโชคดีนะไอ้ยส ที่เลือกเมียถูก ไม่ได้คว้าผู้หญิงกากีมาเป็นเมียเหมือนพี่ รักษาเอาไว้ให้นานๆ นะโว้ย”

พยสนึกถึงตรีประดับขึ้นมา ตัดสินใจสตาร์ทเครื่องแล้วขับออกไปโรงพยาบาลอีกครั้ง

 

โรงพยาบาล เทศราชเปิดแลปท็อปของตัวเอง เอาฮาร์ดไดรว์มาเสียบ มีตรีประดับนั่งดู

“เราบอกอาพยางค์ว่าช่วงนี้ตรียุ่งคง ไม่มีเวลาแวะมาตรวจรูปเล่ม อาพยางค์ก็เลยให้เซฟไฟล์มาให้ตรีดูที่นี่เลย ตรีค่อยๆ ดูไป อยากปรับแก้อะไรตรงไหนก็บอก เราจะเอากลับไปบอกที่สำนักพิมพ์”


14 หน้า