บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 13 หน้า 2
พัดชาเหลือบมองเห็นพยสคุยโทรศัพท์เงียบๆ อยู่แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ “ค่ะพี่ตรี”
พัดชาฟังตรีประดับสั่งงาน พลางสายตาเหลือบมองพยสที่กำลังถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนชุดไปข้างนอก พยสรีบร้อนไม่ระวัง โดยไม่รู้ว่ามีสายตาปรารถนาของพัดชามองอยู่
พยสอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงมาข้างล่าง เห็นพัดชาถือกระเป๋าเสื้อผ้าตรีประดับรออยู่
“ที่จริงคุณพยสพักผ่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวพัดไปเอง”
“ไม่เป็นไร ผมจะไปเยี่ยมแม่ยาย” พยสหลุดปาก “ปล่อยให้ไอ้เทศราชมันทำคะแนนเยอะไปแล้ว”
พยสเผลอพูดออกมา แล้วเห็นพัดชาตีหน้าซื่อมอง ก็ได้สติ ไม่พูดต่อ รับกระเป๋ามา
“เดี๋ยวค่ะคุณพยส” พยสที่กำลังจะไปหันมา พัดชาขยับเข้าไปหา “คุณพยส...ติดกระดุมผิดค่ะ” พยสมองเสื้อตัวเอง เห็นติดกระดุมผิดแถว พัดชาขยับเข้าไปหา “พัดขออนุญาตนะคะ”
พัดชาเข้าไปแกะกระดุมเสื้อพยส แล้วติดให้ใหม่ ลมหายใจอุ่นๆ ของพัดชาทำให้พยสหายใจแทบไม่เป็นจังหวะ
โรงพยาบาล พยสเข้ามาในห้องพักเห็นแววนอนหลับอยู่ มีพยาบาลนั่งเฝ้าแทน
“คุณตรีประดับไปส่งคุณพ่อที่บ้านค่ะ เดี๋ยวจะกลับมา”
“ตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมอยู่กับคุณแม่เอง”
พยาบาลเลยจะลุกออกไป แต่หมอเข้ามาเสียก่อน มีพยาบาลติดตามอีกคน “อาจารย์หมอสุธาค่ะ”
พยสหันไปเห็นหมอ งงๆ ไม่รู้จัก แต่ก็ยกมือไหว้ หมอรับไหว้ “ขอโทษทีครับที่เข้าดึกไปหน่อย คนป่วยเป็นยังไงบ้างครับ” พยสยิ่งงง ตอบไม่ถูกเพราะไม่รู้เรื่อง “อาการที่มาตอนแรกน่ะครับ” หมอเห็นพยสอึกอักก็เปิดแฟ้มดู แล้วมองหาเทศราช “แล้วนี่นายเทศไปไหน อย่าบอกนะว่าเอาแม่แฟนมาทิ้งไว้แล้วก็หนีกลับบ้านไปเลย” หมอส่ายหน้า “ใช้ไม่ได้จริงๆ”
พยสได้ยินหมอเข้าใจผิดว่าเทศราชเป็นลูกเขยก็ยิ่งโมโห กำลังจะปรี๊ด แต่ตรีประดับผลักประตูเข้ามาพอดี
“คุณหมอ” ตรีประดับยิ้มให้พยสแว่บหนึ่งแล้วรีบเข้าไปคุยกับหมออยู่ข้างเตียง
พยสได้แต่ถอยออกมาฟัง เพราะไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ในที่สุดก็ทนไม่ไหว เดินออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก
พยสออกมายืนสงบสติอารมณ์ ตรีประดับตามออกมาหลังจากหมอออกไปแล้ว
“ไอ้เทศมันคงไปบอกใครต่อใครสินะว่าตัวเองเป็นลูกเขย”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ พอดีคุณหมอแกสนิทกับครอบครัวเทศ ก็เลยเข้าใจไปแบบนั้น”
“หึ นี่มันเจ้ากี้เจ้าการหาหมอประจำตระกูลมาตรวจให้คุณแม่เลยเหรอ มันต้องการอะไร”
ตรีประดับพูดจริงจัง “เทศคงไม่ได้ต้องการอะไรหรอกค่ะ นอกจากให้คุณแม่ปลอดภัย”
พยสเห็นตรีประดับสีหน้าซีเรียสก็นิ่งไปอย่างละอายใจที่ตัวเองมัวแต่คิดตั้งแง่ จนลืมเรื่องสำคัญที่สุด พยสเปลี่ยนเรื่อง เสียงอ่อนลง “ตรีหิวหรือเปล่า เดี๋ยวผมไปหาอะไรให้ทาน”