บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 13 หน้า 5
“ขอบใจมากนะ”
“ค่อยๆ ดูไปนะ เดี๋ยวเรานอนเล่นรอ” เทศราชเดินไปทิ้งตัวนอนเล่นที่โซฟา ปล่อยให้ตรีประดับนั่งดูหน้าจอไป
พยสเดินมาที่หน้าห้อง กำลังจะบิดประตูเข้าไป แต่มองผ่านกระจกเข้าไปเห็นเทศราชนอนกอดหมอนอยู่ที่โซฟา ขณะที่ตรีประดับเล่นคอมก็ชะงักกึก ตรีประดับหันไปพูดอะไรกับเทศราช ทั้งสองยิ้มแย้มกัน ดูแฮ้ปปี้มีความสุขมาก พยสขบกรามแน่นหึงหวงขึ้นมาเป็นริ้วๆ มือกำลูกบิดประตูแน่น แต่ก็ไม่เปิดเข้าไป
บ้านพยส พัดชานั่งดูทีวีรอพยสกลับมาบ้านอย่างใจเย็น เสียงฟ้าร้องฝนตกหนักดังอยู่ด้านนอก จนต้องปิดทีวี แล้วออกไปเดินกระวนกระวายรอพยส พัดชาทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพยส แต่แล้วก็เปลี่ยนใจไม่กล้าโทร แล้วนั่งลงกระวนกระวายต่อ พัดชานั่งได้แป๊บเดียวก็ได้ยินเสียงโครมดังมาจากหน้าบ้าน รีบลุกขึ้นอย่างตกใจ
พัดชารีบออกไปดู เห็นรถพยสจอดอยู่หน้าบ้าน แต่ไม่ตรงทางเข้าโรงรถ เพราะชนเข้ากับกระถางต้นไม้ล้มระเนระนาด “คุณพยส” พัดชาเป็นห่วงมาก รีบวิ่งฝ่าสายฝนออกไปเปิดประตูที่นั่งพยส “เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” พยสดูจะอาการเมาหนักกว่าเดิม คอพับคออ่อนไม่รู้เรื่อง “คุณพยส ไหวไหมคะ เดี๋ยวพัดช่วย” พัดชาค่อยๆ ประคองพยสออกจากรถ แล้วพาเข้าบ้านอย่างทุลักทุเล
พัดชาประคองพยสเปิดประตูเข้ามา แล้วพามานั่งที่โซฟา
พยสเมา “ที่นี่ที่ไหน ผมมาได้ยังไง”
พัดชาก้มลงถอดถุงเท้าให้ พลางปลอบ “คุณพยสกลับถึงบ้านแล้วไงคะ”
“บ้านเหรอ ? ถ้างั้นตรีไปไหน ทำไมตรีไม่มาดูแลผม ตรี... “ พยสคร่ำครวญร้องหา “ตรี...ตรีไปอยู่กับไอ้เทศใช่ไหม ทำไมตรีต้องไปอยู่กับมันด้วย” พยสเริ่มเอะอะโวยวาย
พัดชารีบลุกขึ้นมาหา “คุณพยสขึ้นไปพักผ่อนดีกว่านะคะ”
พยสยอมให้พัดชาประคองลุกขึ้นอีกครั้ง
พัดชาประคองพยสเข้ามาในห้องนอน พอถึงเตียง พยสก็ทิ้งตัวลงนอนแผ่ พยสคร่ำครวญ “ตรี...ตรีอยู่ไหน”
พัดชายืนมองพยสที่กระสับกระส่าย แล้วหันไปเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวออกมา “คุณพยสเช็ดตัวนะคะ จะได้สบายตัวขึ้น”
พัดชานั่งลงข้างๆ เตียง ใช้ผ้าค่อยๆ เช็ดหน้าให้พยสอย่างแผ่วเบา
“ตรีไปไหน ทำไมไม่มาดูแลผม ตรี...”
พัดชาไม่ตอบ เช็ดหน้าให้พยสแล้วไล่ลงมาที่คอ ค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อพยสออก พัดชาแกะกระดุมจนหมด ก็ถอดเสื้อพยสออก แล้วเช็ดตัวให้ ไล่มาที่มือ พยสรำคาญเล็กน้อย สะบัดมือหนี จนพลาดไปโดนหน้าพัดชาเบาๆ