บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 17
กลางคืน ห้องนอนพยส พัดชานั่งรอพยสอยู่ที่ที่เตียง ประตูเปิดออกอย่างแรง พยสมีสีหน้าโกรธกระโจนเข้ามา
พัดชายิ้มเข้าไปหา “คุณพยส”
พยสสะบัดแขนออกจากพัดชา “ฉันไม่เคยสั่งให้เธอไปทำแท้ง เธอสร้างเรื่องใส่ร้ายให้ตรีเกลียดฉัน เธอทำได้ยังไง เธอยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า”
“แต่ที่คุณพยสสั่งให้พัดอุ้มท้องไปหาบ้านใหม่อยู่ ก็เท่ากับว่าคุณทิ้งลูก มันจะต่างอะไรกันกับการฆ่าลูกทั้งเป็นละคะ”
“ต่างสิ อย่างน้อยฉันก็ไม่ใช่คนจิตใจอำมหิต อย่างที่เธอพยายามสร้างให้ฉันเป็น”
พัดชารีบเข้ากอดรั้งพยสเอาไว้ “พัดแค่อยากทำให้พี่ตรีตัดใจจากคุณ เราจะได้อยู่กันเป็นครอบครัวซักทีนะคะ”
พยสแกะมือออก “สิ่งที่เธอทำ มันยิ่งผลักให้ฉันห่างจากเธอต่างหากพัดชา” พยสแกะมือออก เดินไปเปิดตู้เก็บเสื้อผ้า
พัดชาผวาไปห้าม “คุณพยสจะทำอะไร”
“เธอไม่อยากไปร่อนเร่หาที่อยู่ใหม่ใช่ไหม งั้นก็อยู่ที่นี่ไป ฉันจะไปอยู่ที่อื่นเอง “
“ไม่นะคะคุณพยส พัดไม่ให้คุณไป” พัดชาเข้าไปยื้อแย่งกระเป๋า
พยสไม่ยอม สะบัดออกแล้วหิ้วกระเป๋าออกไป
พัดชาวิ่งตามออกมาจากห้อง พยายามร้องห้าม “คุณพยส อย่าทิ้งพัดไป! คุณพยส”
พยสเดินลิ่วไม่เหลียวหลังออกจากบ้านไป พัดชาร้องเรียกพยสจนสุดพลัง แต่ไม่กล้าวิ่งตามเพราะยังห่วงลูก ได้แต่ร้องได้คร่ำครวญ
ในโรงแรมราคาถูก เสียงทุบประตู ทุกคนหันไป แต่กลับเป็นเสียงทุบของประตูห้องข้างๆ
“มันคงเอาเด็กใหม่มาส่งน่ะค่ะ”
เทศราชผละไปที่ประตู แง้มประตูออกมาดู เห็นชายสองคนมุมไกลๆ กำลังฉุดกระชากเด็กหญิงเข้าไปในห้อง
เทศราชอยากจะถ่ายรูป แต่เจ๊ไก่โผล่มาพอดี “ทำอะไร”
เทศราชรีบหย่อนมือถือใส่กระเป๋าเหมือนเดิม แล้วทำเป็นอึกอักตอบซื่อๆ “No. Nothing!”
เพื่อนเทศราชรีบทำเป็นแต่งตัวกระวีกระวาดออกมา “เล็ทซโกๆ” เพื่อนทำเป็นตกใจ “อ้าวเจ๊” เจ๊ไก่มองเทศราชอย่างไม่ไว้ใจ เพื่อนแกล้งตบหัวเทศราช “ไอโทลยูทูเวทมีไง ด๊อนท์บี้โนซี่ (nosey) โอเค๊?” เทศราชทำเป็นพยักหน้าหงึกหงัก เพื่อนรีบยิ้มกรุ้มกริ่มกับเจ๊ไก่ “เจ๊ เด็ดมาก ผมให้ติ๊บนะ” เพื่อนยัดเงินใส่มือเจ๊ไก่ แล้วรีบผลักเทศราชเข้าห้องไป เพื่อนรีบปิดประตูแล้วพูดกับเทศราช “เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ”