บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 17 หน้า 4
บ้านพยส ในห้องนอน พัดชาขว้างโทรศัพท์ทิ้ง แล้วทรุดตัวร้องไห้ “คุณทำแบบนี้กับฉันทำไม คุณพยส ฉันกำลังมีลูกกับคุณนะ ฉันทุ่มเททุ่มกายเพื่อสิ่งนี้ ทำไมคุณทำกับฉันแบบนี้..” พัดชาระบายความเก็บกดออกมา ร้องไห้อยู่ตรงนั้น
เช้าวันใหม่ คอนโดของตรีประดับ มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นในห้อง ตรีประดับเดินออกมาเปิด ก็เห็นเทศราชยืนอยู่
ตรีประดับเห็นรอยแดงช้ำที่หน้าของเทศราชก็ตกใจ “เทศ ไปทำอะไรมา”
“มีเรื่องนิดหน่อย ตรีหายไข้หรือยัง เราซื้อโจ๊กมาฝาก”
“เรื่องของกินเอาไว้ก่อน” ตรีประดับดึงเทศราชเข้าห้อง แล้วเดินหยิบหากล่องทำแผล “โตจนป่านนี้แล้วยังชกต่อยเป็นเด็กๆ อีก ไม่อายเขาหรือไง”
“ก็พยสมันเริ่มก่อน”
ตรีประดับชะงัก หันมองเทศราชทันที “เทศไปเจอยสมาเหรอ”
ตรีประดับนิ่งงัน หลังจากเล่ารายละเอียดเรื่องพัดชาให้เทศราชฟัง “ตรีตัดสินใจแล้วว่าจะหย่า แต่ยสเขายังไม่ยอม ถ้าต้องฟ้องร้องกันก็อาจจะต้องทำ”
“แต่มันจะเป็นเรื่องใหญ่โดยไม่จำเป็นนะตรี”
“ตรีก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้น แต่จะปล่อยให้คาราคาซังต่อไปได้ยังไง ตอนนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องของตรีกับยส แต่มีพัดชากับลูกมาเกี่ยวข้องด้วย ตรีอยู่ตรงนั้นต่อไปไม่ได้”
“แล้วถ้าเด็กนั่นไม่ใช่ลูกของพยสล่ะ”
“มันก็ไม่ได้ทำให้ตรีเปลี่ยนใจหรอก เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ตรีเห็นความเป็นตัวตนของพยสชัดเจนแล้ว เขาไม่ใช่คนที่ตรีคิดว่าเขาจะเป็น”
“ตรีเข้มแข็งกว่าที่เราคิด”
ตรีประดับยิ้มเศร้า “คนที่จะต้องอยู่คนเดียวก็ต้องเข้มแข็งให้ได้สิเทศ”
เทศราช ขยับเข้าไปหาตรีประดับ จับมือ “ใครว่าตรีจะอยู่คนเดียว เราเคยบอกแล้วไงไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์เราจะคอยอยู่ข้างๆตรีเสมอ”
ตรีประดับสบตาเทศราช ยิ้มขอบคุณ “ขอบคุณนะเทศ” ในใจตรีประดับลึกๆ ก็รู้สึกดี แต่ก็ยังเข็ดที่จะเปิดใจ
คอนโดชินานาง ในห้องนอน พยสนอนหลับอยู่บนเตียง แล้วพลิกตัวหันมาลืมตาขึ้น ก็พบชินานางนอนอิงอยู่
“ตื่นแล้วเหรอคะ”
“ผมมาที่นี่ได้ยังไง”
“คุณก็ขับรถมาน่ะสิ มาถึงก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง ไม่รู้ว่าอัดอั้นตันใจอะไรมา” ชินานางยิ้มมีเลศนัย “หรือว่าโกรธที่เมียย้ายบ้านหนี”