บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 3
เรือลำน้อยมีตรีประดับและพยสแล่นอยู่ในแม่น้ำ บนบก เทศราชเดินเหงา ดูเป็นเส้นขนาน เทศราชเห็นในเรือ ลมพัดเบาๆ ผมตรีประดับปลิว พยสเหน็บผมตรีประดับทัดหูให้ เทศราชหน้าหมองลง ล้วงมือหยิบของสิ่งหนึ่งออกจากกระเป๋า เขามองของในมือ มองกลับไปในเรือ เห็นพยสกับตรีประดับท่าทางมีความสุข เทศราชเดินจากไป
เทศราชเดินผ่านมุมหนึ่งที่พัดชาอยู่คนเดียว
พัดชามองพยสและตรีประดับในเรือ ยินดีกับความสุขของคู่รักแต่ก็เหงาลึกๆในใจ “ขอให้มีความสุขมากๆนะคะคุณตรีประดับ คุณพยส”
ที่มือพัดชา มีสร้อยโคลเวอร์ พัดชาอมยิ้มนึกถึงตอนที่พยสได้มา
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หลังจากพัดชาบอกพยสว่า “พัดจะตอบแทนคำแนะนำดีๆของคุณพยสยังไงดีเนี่ย” พยสมองหน้าพัดชา ยิ้มออก มีไอเดียบางอย่าง พัดชาเห็นสายตาของพยส ที่ดูมีประกายตาวิบวับ พัดชาเดา พอจะนึกออก
“เมืองซาวาระนี่โรแมนติคมากนะคะ พัดเคยเห็นคู่รักหลายคู่มาขอแต่งงานที่นี่”
พัดชาพาพยสมาดูท่าเรือใกล้ๆ แม่น้ำซาวาระ เรือแล่นชมลำน้ำ คนนั่งในเรือดูมีความสุข
พยสมองนักท่องเที่ยวที่นั่งเรือล่องแม่น้ำ “ผมว่าน้องพัดชาน่าจะช่วยผมได้”
“จะให้พัดชวนคุณตรีประดับมาลงเรือที่นี่.....” พัดชานึกออกว่าพยสน่าจะบอกรักกับตรีประดับ พัดชาตื่นเต้นดีใจด้วย “เอ้อ...คุณพยสกับคุณตรี....พัดดีใจด้วยนะคะ”
พยสเขิน “อย่าเพิ่งรีบดีใจกับผมเลยครับ ผมไม่รู้ว่าตรีเค้าจะรับรักผมหรือเปล่า”
“พัดขออนุญาตนะคะ เท่าที่พัดเห็น....ไม่มีใครจะไม่รับรักคุณพยสหรอกค่ะ คุณพยสเตรียมหัวใจไว้รับความรักเถอะ”
พยสหัวใจฟูขึ้น มีความหวัง แม้เป็นกำลังใจจากเด็กสาวคนหนึ่งที่เพิ่งรู้จัก เขาก็มีความมั่นใจขึ้น “ถึงผมจะยังไม่รู้คำตอบจากตรี แต่สิ่งที่น้องพัดพูด มันทำให้หัวใจผมมีแรงขึ้น” พยสหยิบสร้อยโคลเวอร์สี่กลีบ ส่งให้พัดชา “ขอบคุณนะครับ”
พัดชาตื่นเต้น “โคลเวอร์สี่กลีบ”
“ต่อไปนี้ ผมก็ขอให้น้องพัดชาได้พบกับความสุข และสมหวังในความรักเช่นกัน”
พัดชารับของและไหว้อย่างนอบน้อม สายตาพัดชาที่มองพยสคือความชื่นชม และยินดีกับความรักของพยสและตรีประดับ สายตาพยสที่มองพัดชาก็เหมือนคนรู้จักทั่วไป ไม่มีอะไรพิเศษ