บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 3 หน้า 4
ในอดีต ตรีประดับเฮฮากับเพื่อน แต่แอบเห็นพยส ตรีประดับมองไป พยสเดินหนีไปแล้ว หลังจากพยส หยิบหนังสือให้ ตรีประดับพูดขอบคุณ เดินออกมา แอบเขินคนเดียว เหลียวหลังไปแอบเห็นพยสเขินเช่นกัน
พยสยิ้ม หัวใจพองฟูเมื่อรู้ว่าตรีประดับมีใจให้ พยสดึงมือมาแนบแก้ม “แล้วผมก็รู้ความจริงอย่างนึง...คุณรับรู้ความรู้สึกของผม คุณเห็นสายตาของผมมาตลอด”
“เพียงแต่ตรีไม่เคยแน่ใจ”
พยสจูบมือ “นับแต่วันนี้ ผมจะทำให้คุณแน่ใจในตัวผม แน่ใจในความรักที่ผมมีให้คุณมานาน ตรีครับ...ต่อจากนี้ ให้ผมได้ดูแลคุณนะครับ” พยสบรรจงสวมสร้อยที่เตรียมมาให้ตรีประดับ
“ขอบคุณนะคะ ตรีใส่สร้อยที่คุณให้แล้ว คงจะให้พยสดูแลตรีฝ่ายเดียวไม่ได้หรอกค่ะ ให้ตรีได้ดูแลพยสด้วยนะคะ”
“ผมรอวันนี้มานานแล้ว แต่งงานกับผมนะตรี”
ตรีประดับเขินมาก พยักหน้าช้าๆ พยสซาบซึ้งดึงตรีประดับมาอยู่ในอ้อมแขน คู่รักประคองกอดกันในเรือล่องแม่น้ำโอโนะ ท่ามกลางกิ่งหลิวพลิ้วลู่ลมสวยงาม
ในรถไฟ พัดชานั่งอยู่ คนนั่งข้างพัดชาเบียดนิดหนึ่ง พัดชาทำตัวลีบ เก็บเนื้อตัว ตรงข้ามกับตรีประดับที่อยู่ในอ้อมอกคนรัก พัดชารักษาเนื้อตัวไม่โดนคนอื่น พัดชาพิมพ์ข้อความส่งหาตรีประดับ ที่จอ มีกล่องข้อความขึ้น พร้อมกับเสียงพัดชา นิ้วมือกดแป้น “คุณตรีคะ พัดดีใจด้วยนะคะ วันนี้เป็นวันที่น่าจดจำตลอดไป พัดเองยังมีความสุขไปด้วย....” พัดชามองโคลเวอร์ ที่ได้มาจากพยส “พัดว่า เราต่างก็เจอใบโคลเวอร์สี่กลีบที่เราตามหาแล้ว”
แดดอุ่นๆอาบมาจากด้านนอก พัดชาสูดลมหายใจอย่างมีความสุขและความหวัง ขณะที่อีกมุมหนึ่งในรถไฟ เทศราชมองมือถือ ดู IG ตรีประดับ เห็นภาพคู่ของตรีประดับกับพยส เทศราชถึงขั้นอึ้งไป
ตรีประดับ พยส เดินชมเมืองเคียงคู่กันมา
ตรีประดับอ่านไลน์จากพัดชาจบลง มองพยส “คราวนี้ได้น้องพัดช่วย....”
“ผมก็เคยจะให้เทศราชช่วย แต่....” พยสนิ่งไป นึกถึงที่บอกเทศราชให้ช่วย แต่เทศราชในที่สุดก็กวนตีนและไม่ได้ช่วยอะไร “แต่...ช่างเถอะ”
“แล้วเทศหายไปไหนนะคะ....เราน่าจะบอกให้เขารู้” ตรีประดับจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นเพื่อกดไลน์หาเทศราช
พยสจับมือไว้ “ช่วงเวลาดีๆแบบนี้ ผมอยากอยู่กับตรีสองคน ได้ไหม”
ตรีประดับเก็บโทรศัพท์ลง แต่แล้วโทรศัพท์พยสดังขึ้น พยสจะไม่รับ ตรีประดับค้าน “คนโทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนนะคะ
พยสดูหน้าจอ “สงสัยจะจริง” พยสยกหูรับ ฟังแล้วหน้าเครียดขึ้น มองตรีประดับทำนองขอตัวออกไปโทรศัพท์
พยสรับสาย อมยิ้มเพราะได้ยินเสียงแทบกรี๊ดจากปลายสาย “ว่าไงครับมาดาม”
“ไม่ดงไม่ดามแล้วค่ะ...ยสเมื่อไหร่จะกลับคะ” ชินานางคุยโทรศัพท์อยู่ที่สถานที่ถ่ายละคร