บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 3 หน้า 2
พัดชามองที่เรือน้อยของพยสกับตรีประดับ ยิ้มจริงใจมีความสุขแทนสองคนในเรือ แต่อดไม่ได้นึกถึงตัวเอง “เมื่อไหร่จะมีคนรักแบบนั้นบ้างนะพัดชา....” พัดชาเดินออกมาจากริมแม่น้ำ เธอสวมใส่สร้อยโคลเวอร์สี่กลีบแล้ว
ในเรือล่องแม่น้ำโอโนะ ตรีประดับดูเขินๆ เมื่อพยสขยับตัวเข้ามาใกล้ “เทศหายไปไหนแล้วไม่รู้นะคะ” ตรีประดับเขินมาก ไม่รู้จะพูดอะไร
“ผมอยากให้เวลานี้ มีแค่เราสองคน”
“ก็...” ตรีประดับหน้าแดงไม่รู้จะหลบทางไหน
“ผมอยากให้ตรี นึกถึงแค่ผม....คนเดียว”
ตรีประดับเงียบไป ไม่รู้จะพูดอะไร พยสกลัวนึกว่าตรีประดับจะอึดอัดและไม่มีท่าทีกับเขา พยสนิ่งไปเช่นกัน จังหวะนั้น คนถ่อเรือเสียจังหวะ เรือโคลงเล็กน้อย ตรีประดับเซ พยสอ้าแขนรับ ตรีประดับเลยอยู่ในอ้อมแขนพยส คนถ่อเรือโค้งให้เชิงขออภัย
“วันนี้อากาศร้อนนะคะ” ตรีประดับร้อนหน้า “นั่งแบบนี้ แย่งกันหายใจเนอะ”
ตรีประดับลุก จะไปนั่งอีกฝั่ง แต่เสียจังหวะ เซ พยสคว้าตัวตรีประดับไม่ให้เสียจังหวะล้มได้ แต่กลายเป็นดึงมานั่งบนตักพยส จังหวะสบตา สายตาพยสบอกความในใจทุกสิ่งที่ตรีประดับไม่มีวันจะไม่รับรู้อีกแล้ว
“ตั้งแต่รู้จักตรี ผมก็ไม่เคยเห็นคนอื่น...”
ตรีประดับทั้งตื่นเต้น ตื้นตัน สายตาที่ของพยสที่เธอเพิกเฉยมา เพราะไม่คิดว่าจะมีเพื่อเธอคนเดียว วันนี้ตรีประดับถึงได้รู้
เทศราชดูโทรศัพท์ ไม่มีข้อความหรือความเคลื่อนไหวใดๆบน Social network ของตรีประดับ ”ตรีเงียบจัง”
พัดชาเดินเข้ามา เห็นเทศราชเกร่อยู่แถวนั้น รีบเข้ามาชวน “คุณเทศราชทำอะไรอยู่หรือคะ...หลงทางหรือเปล่า”
เทศราชไม่อยากให้รู้ว่ารอตรีประดับ “อ๋อ เปล่าครับ แถวนี้สวย ผมเลยจะถ่ายรูปเผื่อไว้ใช้ในงานหนังสือ”
“แถบเมืองซาวาระ มีร้านค้าของคนท้องถิ่น นักท่องเที่ยวก็เยอะดูมีชีวิตชีวาดีนะคะ”
“อืม...ที่มีเสน่ห์เพราะแม่น้ำสายนั้น” เทศราชยังพะวงห่วงตรีประดับ พัดชาแสนฉลาดเกือบจับสังเกตความรู้สึกเทศราชได้ เทศราชกลัวพัดชาสังเกต ทำเป็นรื่นรมย์ “ไหนคุณไกด์ลองแนะนำสิครับ”
“แม่น้ำโอโนะงาวะ นักท่องเที่ยวชอบล่องเรือที่นี่ค่ะ ยิ่งถ้าปลายเดือนมีนาคมจะเป็นช่วงที่ต้นหลิวเขียวสะพรั่งสองฝั่งแม่น้ำเลยค่ะ ยิ่งตอนลมพัดปลายกิ่งหลิวเต้นระบำ.....” พัดชาเล่าอย่างเพลิดเพลิน ดูเป็นคนที่มีความสุขกับการทำในสิ่งที่รัก เทศราชเก็บภาพพัดชาขณะอธิบาย พัดชารู้ตัวอีกที เขินนิดๆ “คุณเทศราชก็...”
เทศราชให้พัดชาดูรูปในกล้องด้วยกัน “คุณดูมีความสุขเวลาเล่าเรื่องนะ เหมือนกับว่าข้างในมันอิ่มเอม มันมีเรื่องอะไรมากมาย” พัดชานิ่งไป มองเทศราชอย่างคาดไม่ถึง บุคลิกภายนอกที่ดูเป็นหนุ่มเจ้าสำราญแต่ไม่นึกว่าเทศราชจะมีมุมละเอียดอ่อนขนาดนี้ “มีอะไรหรือเปล่า”