บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 3 หน้า 3
พัดชาถูกจี้จุด ตรงที่ในชีวิตมีเรื่องอัดอั้นในใจมากมาย “ไม่มีค่ะ” พัดชาเปลี่ยนเรื่อง “คุณเทศราชถ่ายรูปเก่งจัง พัดดูดีมากเลย”
เทศราชเลื่อนรูปให้ดู แต่กดเลื่อนเร็วไป เจอรูปก่อนหน้ารูปพัดชาเป็นรูปตรีประดับซึ่งสวยมาก พัดชาเห็นรูปตรีประดับสวยมากๆในกล้องเทศราช รู้สึกแว่บคิดว่าเทศราชอาจชอบตรีประดับ
“ถ่ายไม่เก่งอะไรหรอก” เทศราชรีบปิดกล้อง “ไปตรงนู้นกันมั้ย” เทศราชรีบเดินนำไป
พัดชามองตาม นึกเอะใจแต่ไม่คิดอะไรมากกว่านั้น
แถวร้านกาแฟ เทศราชแวะซื้อให้ตัวเองก่อน แต่เกือบลืม หันมามองพัดชา “ซักแก้วไหม ชาร้อนหรือกาแฟ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพัดจะไปแล้ว”
“อ้าว ไม่รอสองคนนั้นเหรอ”
“โธ่ คุณเทศราชช่างไม่รู้อะไรเลย คุณพยสอุตส่าห์วางแผนกับพัดเพื่อลงเรือไปกับคุณตรีประดับสองคน ป่านนี้คงมีข่าวดีแล้วค่ะ”
เทศราชเหวอไป กาแฟที่กลืนลงขมคอระดับเสียดหัวใจ “คิดงั้นเหรอ”
“ก็ดูสายตาคุณตรีประดับสิคะ มีมุมหวานๆกับคุณพยสด้วยนะคะ” เทศราชเบือนหน้าไปอีกทาง ทำเป็นซดกาแฟ แต่กลืนน้ำตาในอก “พัดว่าไม่ต้องรอคุณพยสกับคุณตรีหรอกค่ะ ปล่อยให้คู่รักใหม่มีช่วงเวลาสองต่อสองดีไหมคะ”
เทศราชมองไปทางแม่น้ำ พะวงถึงตรีประดับ แต่ถึงเวลาต้องปล่อย “อืม...ปล่อยให้เขาไปมีความสุข...ก็ดีนะ”
ที่เรือกลางลำน้ำซาวาระแล่นห่างออกไป ตรีประดับโบกมือให้คนขับเรือ เมื่อหันมาพบสายตาหวานฉ่ำเต็มไปด้วยความรักของพยส พยสจ้องนานจนเคลิ้มไป ตรีประดับต้องโบกมือตรงหน้าเขา “ตรีมีอะไรแปลกไปหรือคะ”
“ตรีคนที่เป็นนักศึกษา....”
อดีต พยสแอบมองตรีประดับในห้องสมุด ในช่องว่างระหว่างหนังสือประมวลกฎหมายอาญา พยสเห็นตรีประดับอยู่อีกฝั่งหนึ่งของชั้นหนังสือ พยสตะลึงมอง ประทับใจใบหน้าตรีประดับที่ดูมีสมาธิอ่านหนังสืออยู่
“แล้วผมไปแอบมองในห้องสมุด เหมือนเป็นคนละคนกัน”
ตรีประดับยิ้มเขิน นึกถึงอดีต อยากรู้ “ยังไงคะ ตรีก็ยังเป็นตรีคนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน”
“ตรีประดับคนนั้นผมไม่แน่ใจว่าเขาคิดยังไงกับผม ผมได้แต่แอบมอง เห็นเพียงข้างหลัง แต่ตรีประดับคนนี้ ที่ยืนข้างหน้าผม....เหมือนฝัน”
ในอดีต พยสได้แต่แอบมองตรีประดับอ่านหนังสือกับเพื่อน เทศราชโผล่มาทำเฮฮา ตรีประดับหัวเราะกับเทศราช พยสได้แต่มองจากด้านหลัง ไม่กล้าเข้าไป พยสเห็นตรีประดับเลือกหนังสือ แต่หยิบไม่ถึง พยสเอื้อมหยิบให้ ตรีประดับยิ้มขอบคุณแล้วเดินจากไป พยสไม่กล้าสานต่อ
ตรีประดับจับมือพยส ให้เขาแน่ใจว่านี่คือเรื่องจริง “แน่ใจได้หรือยังคะว่านี่จริง”