บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 10 หน้า 5
“ฮื้อ ให้ผมทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้างเถอะ เดี๋ยวพี่จะหาว่าอาตรีเสียเงินเลี้ยงผมเปล่าๆ ปี้ๆ” ชิงฉัตรไม่ยอมให้สายยาง แย่งไปฉีดต้นไม้แต่ แต่ยังหันมาแหย่ “ถือว่าช่วยไถ่โทษเรื่องเมื่อคืนก่อนก็แล้วกัน” ชิงฉัตรทำตาวิบวับเจ้าชู้
พัดชายิ่งโมโห กระชากสายยางคืน “ไม่ต้อง !”
ชิงฉัตรยื้อไม่ให้ แย่งกันไปแย่งกันมา หัวสายยางหลุดกระเด็น น้ำพุ่งรดตัวทั้งคู่ แต่พัดชาใส่เสื้อบางเฉียบ ทรวดทรงองค์เอวเลยเปิดเผยโดยไม่ได้ตั้งใจ
ชิงฉัตรชะงัก มองโลมเลีย “แหม ใช้ได้เลยนะเนี่ยพี่พัดชา” พัดชาหน้าแดงด้วยความอายและโกรธ รีบกอดอกปิดบังตัวเอง แล้วเดินหนีไป ชิงฉัตรคว้าแขนไว้ “จะไปไหนล่ะครับ ไหนๆ ก็เปียกกันทั้งคู่ อยู่ช่วยกันรดน้ำก็ได้นะ”
พัดชาเสียงแข็ง “ปล่อย !”
“ไม่ปล่อยสนุกกว่า” ชิงฉัตรจับแขนพัดชาแน่น กระชากตัวเข้ามาใกล้ พัดชาลื่นเข้าไปปะทะร่างชิงฉัตรเต็มๆ
ชิงฉัตรหัวเราะร่ากอดพัดชาหมับทันที พัดชาสุดท้ายเงื้อมือตบเปรี้ยง ชิงฉัตรหน้าสั่น ช็อกไปเหมือนกัน
“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนะคุณชิงฉัตร อย่าแตะต้องฉันอีก” พัดชาจ้ำพรวดออกไป
ชิงฉัตรมองตาม เอามือลูบแก้ม แล้วยิ้มแบบไม่ยอมแพ้ ยิ่งเล่นตัวยิ่งอยากได้
พัดชาเข้ามาในห้องตัวเอง ตัวสั่นเทิ้ม สัมผัสจากชิงฉัตรเมื่อครู่ปลุกความเร่าร้อนในตัวให้ลุกโชนขึ้นได้อย่างประหลาด สีหน้าสับสนกระวนกระวายแล้วเดินหายไป
พัดชาเข้ามาในห้องน้ำ เปิดฝักบัวรดตัวเอง พัดชาลูบเนื้อตัวตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองแปดเปื้อนสิ่งที่ไม่ควรแปดเปื้อน
นึกภาพตอนชิงฉัตรกอด ตอนชิงฉัตรจูบ พัดชาพยายามสะบัดไล่ภาพนั้นออกจากหัว ปล่อยให้สายน้ำชำระความเร่าร้อน
ตรีประดับจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้พยส แล้วรูดซิปปิดให้
พยสเดินเข้ามากอด “ตรีไม่เปลี่ยนใจจริงๆ เหรอครับ”
“คุณไปทำงานนะคะยส จะให้ตรีตามไปเกะกะทำไม”
“ผมไปพบลูกค้าแค่ 2-3 วันเอง เสร็จงานแล้วก็อยู่เที่ยวต่อได้ ตรีเองก็ไม่เคยไปภูเก็ตไม่ใช่เหรอ”
“ตรีก็ต้องทำงานเหมือนกันนี่คะ”
“คุณก็เอางานไปทำด้วยระหว่างที่ผมประชุม หรือเบื่อๆ ก็ลงไปว่ายน้ำเล่น พอเย็นก็ไปดินเนอร์ร้านอร่อยๆ กัน” พยสต้อนทุกมุม
แต่ตรีประดับก็ไม่อยากไปอยู่ดี เลยเริ่มงอแง “ยสอ่ะ ดื้อ”
“ตรีนั่นแหละดื้อ” พยสพูดเซ็งๆ แล้วยกกระเป๋าออกจากห้อง
ตรีประดับมองตาม รู้ว่าพยสงอน