บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 24 (ตอนจบ)

ทรายขับรถของโรงแรมที่ดวงตาพักเข้ามาจอดที่วัด ทรายนั่งอยู่ในรถโดยมีดวงตานั่งอยู่ข้างๆ ทรายมองไปทางศาลาวัดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง  

ดวงตาเอื้อมมือไปจับมือปลอบลูก “ไหวไหมลูก ?”

ทรายพยักหน้าช้าๆ “วันแรกที่ทรายกลับมาเมืองไทย ..ทรายมาที่นี่ “ 

ทรายนึกไปถึงวันแรกที่ทรายกลับมาเมืองไทย  และทรายมาที่วัดนี้

ในวันนั้นทรายนั่งรถโรงแรมแต่งดำนั่งหลังรถ มองไปเห็นที่ปล่อยควันของเมรุ มีควันไฟลอยขึ้นมา ประมาณว่าเพิ่งเริ่มเผาจริง

ทรายลงจากรถแล้วมองไปมุมที่เคยเห็นเสาวนีย์ ศก ลูกศรและพัชระครั้งแรก  

ทรายนึกถึงตรงนี้ก็พึมพำออกมา “ทรายเจอพ่อ อาเสาว์ และ ..” หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวด “น้อง ..ครั้งแรกที่นั่น”

ในวันที่เผาศพคุณย่า ทรายอยู่ในรถ มองจ้องที่ประตูวัด ในเวลาเดียวกันนั้นมีรถแล่นออกมาติดๆกัน  ทรายขมวดคิ้วมองจ้อง พยายามคิดว่าจำใครได้บ้าง

คันที่ 1  หญิง ชายกลางคนนั่งออกมา

คันที่ 2  ผู้ชายหนุ่มๆขับ มีหญิงกลางคนท่าทางเป็นแม่นั่งข้าง

คันที่ 3  ผู้ชายคนเดียว แต่งชุดข้าราชการ 

คันที่ 4  ศกนั่งคู่เสาวนีย์อยู่ด้านหลังมีคนขับรถรถจอด 

รถจอด มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาจะพูดกับศก ขณะนั้นรถจะเลี้ยวแล้ว หน้าต่างเลื่อนลง ศกพูดเบาๆ กับผู้ชายคนนั้นซึ่งยืนฟังอยู่ด้วยท่าทางนอบน้อม มองเห็นเสาวนีย์นั้งหน้าเฉยๆอยู่ข้างๆ ศกเลื่อนกระจกขึ้น รถแล่นไป 

รถคันนึงแล่นตามหลัง เป็นรถของพัชระและลูกศรแล่นตามมา มีพัชระเป็นคนขับ เมื่อรถคันหน้าหยุด พัชระจึงต้องหยุดด้วย ทรายมองผ่านหน้ารถเห็นพัชระเหลียวไปคุยกับลูกศร ลูกศรตอบเบาๆ ท่าทางเศร้าน้ำตาหยด พัชระใช้หลังมือไล้น้ำตาให้ 

ทรายค่อยๆเดินไปที่ศาลา ไม่เหลือความผงาดกล้าแกร่งเหมือนครั้งแรกที่ทรายมาที่นี่