บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 5
คุณหญิงเพกาเดินไปคว้าดอกไม้จันทน์ในมือทราย ปาใส่ทราย “คิดว่าเล่นละครสำนึกผิด แล้วใครๆ หลงกลเธออีกเหรอ! ตอนนี้ทุกคนรู้เนื้อแท้ของเธอหมดแล้วทราย! เธอมันนางมาร! จิตใจอำมหิต! อิจฉาริษยา จนฆ่าน้องตัวเองตาย!”
ทรายยืนนิ่งให้คุณหญิงเพกาด่า โดยไม่มีทีท่าตอบโต้ บุรีที่ยืนข้างฌานเห็นคุณหญิงเพกาต่อว่าทราย จึงจะไปห้ามคุณหญิง แต่บุรีห้ามตัวเองไว้
“ยืนอยู่ทำไม! ออกไปจากงานหลานฉันเดี๋ยวนี้! ออกไป!!”
“พอเถอะค่ะคุณแม่ !!!!!” ทุกคนชะงักนิ่งเมื่อได้ยินเสียงเสาวนีย์
ทรายหันไปมองเสาวนีย์ เสาวนีย์เดินมาหาทราย ศกเดินตามเสาวนีย์มา ในใจก็กลัวว่าเสาวนีย์จะทำอะไรทราย บุรี ฌาน พัชระเหลือบมองเสาวนีย์ที่เดินไปหาทราย เสาวนีย์เดินนิ่งๆ มายืนตรงหน้าทราย ทุกคนมองว่าเสาวนีย์จะทำอะไร ทรายมองเสาวนีย์ที่มองสบตากับทราย
“ฉันขอโทษ ….”
ทรายมองเสาวนีย์ด้วยความอึ้ง ไม่คิดว่าเสาวนีย์จะพูดคำนี้ ศกเองก็มองเสาวนีย์อย่างคาดไม่ถึงเหมือนกัน พัชระมองเสาวนีย์อึ้งๆ ส่วนฌานมองอย่างนิ่งๆ
“อาเสาว์ …..”
“ฉันเข้าใจแล้วว่าการโดนพรากคนที่เรารักไป มันเจ็บปวดแสนสาหัสขนาดไหน ฉันผิดเองที่แย่งคนที่เธอรักและของทุกอย่างของเธอมา ตอนนี้ฉันสูญเสียคนที่ฉันรักชดใช้ให้เธอแล้ว ต่อไปนี้ ..เราไม่มีอะไรค้างคากันอีก”
ทรายอยากขอโทษ “อาเสาว์ …”
เสาวนีย์พูดจบก็หันหลังเดินออกไป
ทรายมองศกที่ยังยืนอยู่ “พ่อ …..”
ศกมองทรายด้วยสายตาที่เจ็บปวด “พ่อไม่โทษทรายหรอก ..ที่ทรายเป็นแบบนี้ เพราะความเห็นแก่ตัวของพ่อ “
ทรายเสียงสั่นเครือแทบร้องไห้ แต่ยังกลั้นไว้ “พ่อ ….”
“พ่อขอโทษ …” ศกเอื้อมมือจะไปแตะไหล่ทราย แต่มือศกกลับชะงัก มันเหมือนศกไม่สามารถทำใจที่จะแตะต้องตัวทรายได้ ทรายมองมือศกที่ชะงักค้าง ทรายมองศกด้วยสายตาอ้อนวอนอยากให้พ่อสัมผัส ได้โปรดอย่ารังเกียจลูกคนนี้ แต่ศกค่อยๆ ลดมือลง ไม่แตะทราย แล้วค่อยๆ หันหลังเดินออกจากทราย ทรายมองศกที่ไม่แตะตัวเอง และเดินจากไปด้วยหัวใจที่เจ็บปวด
ดวงตาเดินเข้ามากอดปลอบทราย “ไปกันเถอะลูก ..”
ทรายหันไปมองพัชระ พัชระหันหลังเดินจากทรายอย่างไม่มีเยื่อใย
ทรายมองไปทางฌานเห็นฌานไม่มองทราย ฌานยืนนิ่งหน้าเตามองไฟที่กำลังเผาโลงศพลูกศรอย่างเจ็บปวด
ทรายมองไปทางบุรีที่ยืนข้างฌานบุรีเมินหน้า ไม่สบตาทราย