บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 3

ป้าอุทิศเดินขึ้นมาต่อจากคุณแพร  ป้าอุทิศเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตายิ่งเห็นรูปลูกศรยิ้มให้  ป้าอุทิศยิ่งสะเทือนใจถึงความใสซื่อดีงามของลูกศร ป้าอุทิศวางดอกไม้จันทน์ “คุณลูกศรเป็นเด็กดี ขอให้ความดีพาคุณลูกศรไปสู่สุขคตินะคะ” ป้าอุทิศเดินออกไป  

พัชระเดินขึ้นมาต่อจากป้าอุทิศ พัชระถือดอกไม้จันทน์มายืนตรงหน้าโลงลูกศรแล้วมองที่รูปลูกศร ที่มีรอยยิ้ม  เหมือนลูกศรกำลังยิ้มให้พัชระ บอกว่าลูกศรไม่เคยโกรธพัชระ ยังเป็นน้องสาวที่ดีของพี่เหมือนเดิม พัชระค่อยๆ วางดอกไม้จันทน์ลงบนพาน พัชระมองรูปของลูกศร “หลับให้สบายนะ …..น้องสาวของพี่” พัชระกลั้นน้ำตาแล้วรีบเดินออกไป  

บุรีเดินถือดอกไม้จันทน์ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แววตาเสียใจ มองรูปลูกศร แล้วค่อยๆวางดอกไม้จันทน์ บนพาน “ไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะศร ..พี่จะดูแลฌานให้เอง” บุรีวางดอกไม้จันทน์เสร็จ  แล้วเดินออกไป แต่ยังไม่ลงจากเมรุ บุรีหันไปมองทางขึ้นเมรุ รอฌานเดินเข้ามา

ฌานค่อยๆ ถือดอกไม้จันทน์เข้ามาต่อจากพัชระ ฌานยังไม่พร้อมเงยหน้ามามองรูปลูกศร มองโลงของลูกศร  ฌานก้มหน้ามองดอกไม้จันทน์ในมือ ฌานกำดอกไม้จันทน์แน่นด้วยความเจ็บปวดว่าถึงเวลาที่เขาต้องยอมรับความจริงว่า ต่อไปนี้ ..ลูกศรไม่อยู่กับเขาแล้ว

ฌานพยายามทำใจให้เข้มแข็ง กลืนน้ำตาและกลั้นสะอื้นไว้ เขาไม่อยากให้ลูกศรเห็นเขาโศกเศร้า  ฌานค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองโลงศพลูกศร แล้วมองไปทางรูปลูกศร  รูปลูกศรที่ยิ้มสดใส  ดูเหมือนลูกศรกำลังยิ้มให้ฌาน บอกให้ฌานเข้มแข็งสดใสไว้ ฌานรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงลูกศรให้กำลังใจอยู่ข้างๆ คำพูดที่ลูกศรพูดกับฌานที่ภูเก็ต

ตอนนั้น ลูกศรจับมือฌานเลื่อนลงไปแนบที่หัวใจตัวเอง “รู้สึกไหมคะพี่ฌาน ? ...หัวใจของศร...” ลูกศรจับมือฌานไปวางแนบบนหัวใจของฌาน “กับหัวใจของพี่ฌาน ..มันเต้นจังหวะเดียวกัน เพราะมันเป็นหัวใจเดียวกัน ไม่ว่าหลับหรือตื่น เราจะอยู่ใกล้หรือไกล เราอยู่เคียงข้างกันและกันเสมอ ไม่หายไปไหน”

ฌานค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมามองลูกศร ลูกศรสบตายิ้มให้ฌาน “ขอบคุณนะศร ...ที่ทำให้พี่รู้ว่า ..ผู้ชายคนนี้ ..ยังมีคนรัก”

ฌานคิดถึงคำพูดของลูกศรแล้วกลั้นน้ำตาไม่อยู่ “ขอบคุณนะศร ...ที่ทำให้พี่รู้ว่า ..ผู้ชายคนนี้..ยังมีคนรัก” ฌานกำดอกไม้จันทน์แน่นไม่อยากวาง เหมือนกับเป็นนัยไม่บอกลาลูกศร  

บุรีเดินเข้ามายืนข้างฌาน  แล้วตบไหล่ฌานอย่างเป็นห่วง “ฌาน ….”

“ฉันไม่เป็นไร ..ฉันต้องไม่ให้ศรห่วงฉัน” ฌานเช็ดน้ำตา  แล้วสูดลมให้ตัวเองเข้มแข็ง แล้วเงยหน้ามองรูปลูกศรอีกครั้ง ฌานพยายาม ยิ้มทั้งๆ ที่น้ำตายังไหล “พี่รู้ว่าศรไม่ได้ทิ้งพี่ไปไหน ศรแค่รอพี่อยู่อีกที่หนึ่ง ศรอยู่ตรงโน้นให้สบายไม่ต้องห่วงพี่   ..พี่อยู่ได้”

ฌานวางดอกไม้จันทน์ พยายามกลั้นสะอื้น  ยิ้มให้รูปลูกศรอีกครั้งเหมือนยืนยันว่าตัวเองอยู่ได้  แล้วรีบเดินออกไปก่อนจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ บุรีเดินตามฌานไป