บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 7

“ตอนเด็กๆแม่ติดดอกจำปีให้ทรายก่อนนอน มันหอมมากทรายได้กลิ่นหอมทั้งคืน”

ทรายหยิบดอกจำปีที่ร่วงที่พื้นขึ้นมา แล้วหยิบหนังสือ A Midsummer Night’s Dream ที่ทรายเคยได้จากบุรีออกจากกระเป๋าสะพาย ทรายสอดดอกจำปีใส่ในหนังสือ

“หวังว่าเขาคงไม่ว่า  ..ถ้าทรายขอเก็บความทรงจำไว้” ทรายปิดหนังสือแล้วโอบหนังสือแนบอก แล้วมองรอบๆ บ้านเก็บเป็นความทรงจำ  

ดวงตามองทรายอย่างสงสาร “ทราย ...

ทรายตัดใจ “ไปเถอะค่ะ” ทรายเดินนำดวงตาออกไป ราวกับจะหนีกลัวตัวเองจะตัดใจไม่ได้  

บุรีเดินออกมาจากซุ้มต้นไม้หรือตรงที่ซ่อนตัวแอบมองทรายได้  บุรีมองทรายที่กำลังเดิน จากไปด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดไม่ต่างจากทราย

ทรายกำลังจะขึ้นรถของโรงแรมที่ดวงตาพักชะงัก จะหันมามองบ้านบุรี  แต่ทรายตัดสินใจไม่หันไปมอง  ทรายเข้ารถไป  

บุรียืนอยู่ใต้ต้นจำปี  มองรถทรายขับออกไปจากหน้าบ้านด้วยสีหน้าเจ็บปวดที่สุดที่ต้องเห็นผู้หญิงที่ตัวเองรักมากที่สุดรอคอยมานานแสนนานกำลังจากไป โดยที่เขาเพียงแค่เอ่ยปากเรียก เธอก็จะอยู่กับเขา  แต่ความถูกต้อง ทำให้เขาพูดไม่ได้  

ดอกจำปีร่วงตรงหน้าบุรี บุรีมองดอกจำปีก้มลงเก็บ ยิ่งคิดถึงทราย บุรีเจ็บปวด

ทรายกอดหนังสือ A Midsummer Night’s Dream ที่มีดอกจำปีสอดอยู่ ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด

บุรียืนกำดอกจำปี สายตามองตามรถของทรายไปด้วยสายตาเจ็บปวดแทบสะอื้น  แม่เดินเข้ามายืนด้านหลังบุรี 

 แม่มองบุรีที่เจ็บปวด  แม่สงสารบุรี “แม่ไม่ได้เข้าข้างทรายนะบี แต่ถ้าจะพูดจริงๆ ..ทรายก็เป็นเหยื่อไม่ต่างจากลูกศรหรือฌาน  ..ถ้าจะโทษ  ก็ต้องโทษที่พ่อแม่ จำที่คุณยายเคยบอกบีได้ไหม ..เด็กจะโตมาเป็นคนยังไง ล้วนพัฒนามาจากปมที่ผู้ใหญ่สร้างไว้  ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว  เด็กหลายคนที่เติบโตเป็นคนที่ใช้ความรุนแรงโดยที่เขาไม่รู้ตัวว่ามันเป็นเรื่องผิด เพราะพ่อแม่ใช้ความรุนแรงกับลูกจนเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ต่างจากแม่ของทรายที่พูดระบายความแค้นกับลูก ทำให้ทรายฝังใจว่าแม่เลี้ยงกับน้องแย่งทุกอย่างไปจากทราย ทรายถึงเติบมาด้วยปมของความโกรธแค้น ต้องกลับมาทวงที่หนึ่งและทำให้แม่เลี้ยงเจ็บโดยไม่สนใจว่าวิธีที่ใช้ถูกหรือผิด เพราะแม่เลี้ยงเองก็ใช้วิธีสกปรกกับแม่และทรายเหมือนกัน ..ทรายน่าสงสารนะลูก  เขาเป็นเหยื่อของความโกรธเกลียดมาจากผู้ใหญ่ทุกคน “

บุรียังคงยืนนิ่ง

“ให้อภัยน้องได้ไหมบี?”