รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 8

บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 8
2 กันยายน 2557 ( 19:32 )
1.8M
ทรายสีเพลิง ตอนที่ 24 (ตอนจบ)
17 หน้า

ทางด้านทรายกับดวงตาเข็นรถที่ใส่กระเป๋าเดินทางมา CHECK IN  ทรายมองไปรอบๆอย่างพยายามหาความหวังว่าบุรีจะมา  แต่ก็ไม่เห็นบุรี

ดวงตากับทรายจะเดินเข้าประตูเข้า GATE  ทรายหยุดเดินแล้วหันมามองหาบุรีเป็นครั้งสุดท้าย  ทรายหวังเฮือกสุดท้ายว่าบุรีจะมาตาม  แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของบุรี  

 

ทางด้านบุรียืนมองรูปจิ๊กซอว์ The Starry Night  แม่เดินเข้ามาหาบุรี เพื่อรอฟังคำตอบที่ถามบุรีค้างไว้ “ว่าบุรีจะอภัยให้ทรายได้ไหม”

“ถ้าสิ่งที่เขาทำผิด เป็นเพราะความผิดพลาด ..ผมยังพร้อมจะให้อภัยแต่นี่สิ่งที่เขาทำ ..มันไม่ใช่ความผิดพลาด  แต่เขาตั้งใจ ถึงเรื่องในอดีตจะเลวร้ายกับเขามากเท่าไรก็ตาม แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์จะใช้ชีวิตและความรักของคนอื่นเป็นเครื่องมือครับ ถ้าเขารู้จักฟังคนอื่นบ้าง หยุดเอาชนะและให้อภัย ทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้ “ 

บุรีมองออกไปทางหน้าต่าง มองขี้นไปท้องฟ้าเหมือนจะมองทรายที่ไปไกลจากเขาแล้ว “…ผมยังให้อภัยเขาไม่ได้”

“แล้วมันจะมีวันที่บีอภัยได้ไหม  ..”

“วันใดก็ตาม..ที่เวลาช่วยเยียวยารักษาบาดแผลในใจทุกคน วันใดก็ตาม..ที่ความเปลี่ยนแปลงช่วยลบความเจ็บปวดไปจากความทรงจำ วันใดก็ตาม..ที่ทรายได้เรียนรู้ว่าความแค้น ไม่จำเป็นต้องแก้แค้นแค่ปล่อยไปตามกระบวนการผลกรรม..เปลี่ยนจากทรายสีเพลิงเป็นเม็ดทรายที่ส่องประกายงดงาม ..วันนั้นแหละครับ ..ผมอาจเป็นฝ่ายไปหาเขาเอง”

 

ในเครื่องบินทรายนั่งเหม่อมองออกทางหน้าต่าง ทรายถือหนังสือ A Midsummer Night’s Dream ที่มีดอกจำปีสอดอยู่ ดวงตานั่งข้างๆ มองลูกด้วยความสงสาร ดวงตาจับมือลูกปลอบใจ ทรายเหม่อมองทางหน้าต่าง น้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวด

 

ผ่านไป 1 ปี

กี้ พัชระ จ้อย ติ่ง ป๊อก ชีวินช่วยกันเก็บของที่หลงเหลืออยู่ไม่มากนักใส่ลัง เพื่อจะย้ายไปออฟฟิศใหม่ 

กี้เร่ง “รีบๆ เก็บของกันเร็วๆ จะได้ย้ายไปอยู่ออฟฟิศใหม่กัน รู้อย่างนี้..ยุให้พี่บุร่วมหุ้นเปิดบริษัทใหม่กับคุณฌานตั้งนานก็ดี จะได้ย้ายไปอยู่ออฟฟิศใหม่ มีห้องทำงานเป็นของตัวเอง แถมยังเห็นวิวริมแม่น้ำอีก..ไฮโซมว๊ากกก”

“ที่สำคัญ ..ข้างๆ ออฟฟิศใหม่เป็นบ้านฝรั่งแก่ ดูหลงๆ ลืมๆ เหมาะต่อการหลอกเป็นสามีแล้วผลาญสมบัติ “ ติ่งหัวเราะสะใจ

บุรีเดินเข้ามา “เอ้าๆๆ จะคุยกันอีกนานไหม รถเขาจะขนของไปแล้วนะ”


17 หน้า