บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 17
ทรายดึงแขนบุรีมาที่เคาน์เตอร์ซื้อตั๋วหนัง ซึ่งโรงหนังอยู่ในห้าง แต่บุรียื้อตัวเองไม่ให้เดินตามทราย
“ไหนคุณบอกจะดูของไปตกแต่งเรือนหอให้พัชระกับลูกศรไง”
“ใช่ ..แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีไอเดีย ฉันเลยต้องหาแรงบันดาลใจจากการดูหนัง”
“แต่ผมมีงานต้องทำ“
ทรายมองบุรีด้วยสายตายิ้มๆ “มีงาน ..หรือคุณกลัว...”
“ผมต้องกลัวอะไร?”
“ก็กลัวหนังผีไง ฉันอยากดูหนังผี คุณเลยไม่อยากดู ..” ทรายยืนนิ่งๆ แล้วทำเสียงดังหลอกบุรีให้ตกใจ “แฮ่ !!”
บุรีสะดุ้ง แล้วพยายามนิ่งกลบเกลื่อนไว้ ทรายหัวเราะ บุรีรีบพูดแก้ตัว “ผมไม่ได้กลัวหนังผี”
“งั้นคุณก็กลัวฉัน”
“ขนาดผีผมยังไม่กลัว ทำไมต้องกลัวคุณ ..”
“ก็ไม่รู้สินะ ..ขนาดคำถามฉันเมื่อคืน คุณยังไม่ตอบฉันเลย”
บุรีชะงัก คิดถึงเหตุการณ์ที่ทรายพูดถึง
ตอนนั้นบุรีฟังทรายพูดแล้วรู้สึกโกรธอย่างบอกไม่ถูก จนเผลอดึงแขนทราย เหมือนทำให้ทรายมีสติ
“ทำไมคุณถึงทำตัวแบบนี้! คุณเคยคิดบ้างไหมว่าคนที่รักและห่วงคุณ เขาจะรู้สึกยังไง !”
ทรายจ้องสบตาบุรีเหมือนค้นความหมายที่ซ่อนลึกในใจบุรี “คนที่คุณพูดถึง ..หมายถึงฌาน ..หรือตัวคุณคะ ..บุรี?”
บุรีชะงักว่าตัวเองกำลังเผลอแสดงออกมากไปแล้ว
บุรียืนนิ่ง ทรายมองบุรียิ้มๆ “งั้นก็ตามใจคุณ ..ถึงคุณไม่ดู ก็ยังมีคนอื่นที่พร้อมจะมาดูกับฉัน”
บุรีมองทรายอย่างไม่พอใจ “อย่าเล่นเกมส์แบบนี้กับผมนะทราย ...”
ทรายมองดูบุรี บุรีชะงัก ควบคุมตัวเองไม่ให้แสดงอาการมากไป “ทำอะไร คิดถึงฌานบ้าง “
ทรายรีบเปลี่ยนเรื่อง ชี้ไปทางบอร์ดแสดงเวลาฉายหนัง “อุ้ย! ฉันอยากดูเรื่องนั้น! ไปกันเถอะบุรี”
ทรายจับมือบุรีลากไปซื้อตั๋วหนัง บุรีไม่ยอมไป “ถ้าคุณมีเวลาดูหนัง ทำไมคุณไม่ไปดูแลฌาน คุณก็รู้ว่าฌานไม่สบาย”