บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 2
ทรายมองบุรียิ้มๆ “เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจัดการทุกอย่างให้ฌานเรียบร้อยแล้ว “
ฌานนอนหลับที่โซฟา ลูกศรทำข้าวต้มในครัวเสร็จ กำลังประคองชามข้าวต้มมาวางที่โต๊ะข้างๆโซฟา พร้อมกับเอาน้ำและยามาวางให้ฌาน ลูกศรนั่งลงกับพื้นข้างๆ ฌาน
ลูกศรมองฌานที่หลับอยู่ แล้วเหลือบมองไปทางต้นพลูทองที่ ฌานโกยดินมาใส่โถแก้วชั่วคราวแทนกระถางที่ลิซ่าทำแตก สภาพต้นพลูทองสกปรกเปื้อนดิน ไม่ได้โดนใส่ใจมากนัก แค่ถูกยัดใส่แจกันกันตายเท่านั้น
ลูกศรมองมือซ้ายตัวเองที่เมื่อคืนฌาน ทายาให้ หญิงสาวพึมพำ “เขาทำตามหน้าที่เท่านั้น อย่าคิดอะไรอีก.. “
ลูกศรก้มมองแหวนหมั้นที่นิ้วตัวเอง พลางถอนใจอย่างรู้สึกเจ็บในหัวใจ “นี่ต่างหากที่เราควรคิดถึง”
ฌานเพ้อ “ทราย ...”
ลูกศรมองฌานนึกว่าฌานตื่นแล้ว แต่เห็นฌานยังหลับ
ฌานยังคงเพ้อเรียกทรายอยู่ “ทราย ...”
ลูกศรมองฌานที่เพ้อถึงทรายรู้สึกเจ็บ ดูออกว่าฌานคงรักทรายมาก ฌานเอามือกอดอกเหมือนหนาวลูกศรค่อยๆ ลุกไปหยิบผ้าห่มที่ฌานห่มอยู่แล้ว แต่ผ้าร่นไปที่ขาของฌาน ลูกศรจับผ้าห่มมาห่ม ให้ฌาน
ทันใดนั้นฌานเอื้อมแขนไปกอดลูกศรเพราะคิดว่าทรายเป็นคนเอาผ้ามาห่มให้
ลูกศรตกใจ “ทราย ...”
“ศรเองค่ะพี่ฌาน “
ฌานได้ยินเสียงลูกศรแล้วชะงัก ลืมตาตื่นขึ้นมา ลูกศรกับฌานสบตากันอึ้งๆ “ศร !”
ฌานรีบปล่อยลูกศรออกจากอ้อมกอดตัวเอง ลูกศรรีบขยับออกห่างจากฌานประมาณนึง
“พี่ขอโทษ ..พี่กินยาแล้วพี่มึนๆ มันเบลอๆ คิดว่าทรายอยู่ที่นี่”
“ไม่เป็นไรค่ะ“ ลูกศรก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตาฌาน ไม่รู้จะพูดอะไร มีความรู้สึกตกใจ ตื่นเต้นจนคิดอะไรไม่ออก
ฌานมองลูกศรที่ก้มหน้านิ่งอย่างรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน ฌานพยายามหาเรื่องพูด ทำลายความเงียบ “เอ่อ ..แล้วทรายไปไหน?”
“พี่ทรายบอกว่ามีธุระค่ะ เลยให้ศรมาเฝ้าพี่ฌานแทน พี่ฌานป่วยเพราะติดศรแน่ๆ ศรขอโทษนะคะ”
ฌานมองลูกศรที่ก้มหน้าเหมือนรู้สึกผิดจริงๆ ฌานรู้สึกเอ็นดูกับความคิดซื่อๆของลูกศร ฌานเอื้อมมือไปลูบผมลูกศรเบาๆ เหมือนพี่ชายหยอกแกล้งน้องสาว “คิดมากน่า ..”
ลูกศรโดนฌานลูบผมแล้วชะงัก รู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก หวั่นไหวจนต้องเอียงหัวหลบ
ฌานชะงัก แล้วแถมามองชามข้าวต้ม แล้วชวนลูกศรคุยเรื่องอื่น “ศรทำใช่ไหม?”