บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 5
“ศรกลับบ้านไปเถอะ พี่อยู่รอทรายได้” ฌานเดินผ่านลูกศรที่ถือน้ำส้ม แล้วกดมือถือโทรหาทราย เข้าห้องนอนไป
ลูกศรมองฌานเดินผ่านตัวเองไป ก้มมองน้ำส้มรู้สึกเจ็บในหัวใจ ลูกศรรู้สึกว่ากำลังโดนฌานไล่ ฌานอยากให้ทรายอยู่ที่นี่มากกว่า ลูกศรพึมพำเหมือนย้ำตัวเอง “นั่นสินะ คนที่พี่ฌานต้องการ คือพี่ทราย”
ลูกศรเก็บแก้วน้ำส้ม แล้วหยิบกระเป๋าเดินไปเปิดประตูห้อง ลูกศรมองไปทางประตูห้องนอนฌาน แล้วออกจากห้องไป
ฌานยืนมองที่หน้าต่าง ได้ยินเสียงลูกศรปิดประตู ฌานพยายามไม่สนใจลูกศร กดมือถือหาทราย แต่ทรายไม่รับสาย “ช่วยรับหน่อยเถอะทราย ..ช่วยอยู่ในเวลาที่ผมต้องการคุณ”
ทางด้านทรายเดินหาบุรี โดยไม่ได้ยินเสียงมือถือ ทรายบ่นอย่างหงุดหงิด “อย่าบอกนะว่ากลับไปหาฌานแล้ว”
ทรายล้วงกระเป๋าจะหยิบมือถือ แต่ยังไม่ทันหยิบขึ้นมา ทรายมองเข้าไปร้านเสื้อผ้าผู้หญิง เห็นบุรีกำลังคุยกับพนักงานให้ช่วยเลือก เสื้อแขนยาวกันหนาวบางๆ แบบคาร์ดิแกน (Cardigan)
บุรีกำลังคุยกับพนักงาน โดยบุรีไม่เห็นทรายที่ยืนอยู่หน้าร้าน “เอาเสื้อแบบที่ผู้หญิงสไตล์เก๋ๆ ใส่น่ะครับ แต่ไม่เอาสีวัยรุ่นมาก ขอสีที่ดูแล้ว คนแก่ใส่ได้”
พนักงานเลือกเสื้อคาร์ดิแกนไหมพรมให้บุรี
“เอาตัวนี้ก็ได้ครับ” บุรียื่นบัตรเครดิตให้พนักงาน
พนักงานเอาไปใส่ถุงให้ บุรีมองนาฬิกาว่าจะทันเวลาหนังเริ่มฉายไหม แล้วมองไปทางหน้าร้านเห็นทรายยืนกอดอกมองบุรีอยู่ บุรีชะงัก
ทรายยืนกอดอกอยู่หน้าร้านด้วยสายตายิ้มๆ บุรีเดินถือถุงใส่เสื้อออกมาปั้นหน้านิ่ง
“ฉันนึกว่าคุณจะกลับไปแล้วเสียอีก”
บุรีแถ “พอดีผมนึกได้ว่าแม่ฝากซื้อเสื้อ”
“อ๋อ ..เพิ่งรู้ว่าแม่คุณมีสไตล์แต่งตัวเก๋ๆ”
บุรีชะงักที่ทรายได้ยินที่ตัวเองพูดกับพนักงาน บุรีพยายามเก็บอาการหันมาเปลี่ยนเรื่องคุย “ผมว่ารีบไปดีกว่า เดี๋ยวดูหนังช้านะ ?”
“พูดแบบนี้ แปลว่าคุณอยากดูหนังแล้ว”
บุรีชะงักที่ไม่ว่าตัวเองพูดอะไรก็เข้าทางทรายหมด บุรีไม่อยากพูดต่อเลี่ยงเดินนำหน้าทราย ทรายมองบุรียิ้มๆ ขำๆ พัชระแอบมองทรายกับบุรีอยู่มุมนึง