บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 5
ทราย ฌาน บุรี ติ่งเดินจะไปที่ท่าจอดเรือ ทรายเดินมายืนมองวิวที่ริมน้ำก่อนถึงท่าจอดเรือ ทรายกางแขนรับลมอย่างมีความสุขสดชื่น ฌานมองทรายด้วยรอยยิ้มมีความสุขกับรอยยิ้มของทราย บุรีมองทราย แล้วมองฌานที่มองทรายด้วยสายตาความรักอย่างอยู่เงียบๆ
“โอ สวรรค์จริงๆ”
ฌานได้ยินไม่ถนัด “อะไรนะ”
“สวรรค์...Heaven we’re angels.”
“ตรงไหน”
ทรายหัวเราะชอบใจ “ลมเย็น น้ำเยอะ ฌานหล่อ ทรายสวย ฮ่าๆๆ ...ก็เป็นแอนเจิลได้”
“แล้วบุรีกับติ่งล่ะ”
ติ่งรีบพูดพร้อมโพสท่า “ติ่งจะเป็นอะไรได้ล่ะคะ ..นอกจากนางฟ้า”
“ส่วนบุรี” ทรายคิดนิดหนึ่ง “เรียกว่าอะไรดีนะติ่ง? รู้แล้ว ..เรียกว่าสายฟ้า”
“เทพเจ้าสายฟ้าน่ะเหรอฮ่ะ”
“เปล่า โดนสายฟ้าผ่าจนดำ !”
ฌาน ทราย ติ่งหัวเราะ แต่บุรีทำหน้าเซ็งที่โดนล้อ
ทรายหยอกบุรี “หัวเราะหน่อยสิคะ ถือว่าหัวเราะเอาฤกษ์เอาชัยให้ฌานไปสู้ชนะอลัน”
ฌานเดินเข้ามากอดคอบุรี “จริงด้วยบุรี หัวเราะหน่อย”
บุรียิ้มๆ ฌานโน้มมาพูดใกล้ๆให้ได้ยินกันสองคน ฌานกระซิบกับบุรี “แล้วระหว่างที่ฉันไปออกศึก ฝากแกดูทราย หัวใจฉันด้วย อย่าให้ใครมายุ่ง !”
บุรีชะงัก “ฝากคนอื่นดีกว่ามั้ง เรื่องดูแลใคร ฉันไม่ถนัด”
“ก็เหมือนเอาปลาย่างไปไว้กับแมวสิ ฝากไว้กับแกนี่แหละ เพราะคนถือหลักความถูกต้องอย่างแก ไม่มีวันตีท้ายครัวฉันแน่นอน”
บุรีได้ฟังที่ฌานพูดถึงกับชะงัก มองฌานอย่างอึดอัดใจ
ที่บ้านของเสาว์นีย์ ศก เสาวนีย์ ลูกศรสามคนนั่งทานข้าวด้วยกัน แต้วเสิร์ฟอาหาร
“ศรสอบเมื่อไหร่ลูก” ศกถาม