บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 5 หน้า 4

บุรีชะงักกับคำพูดของพ่อ อดไม่ได้ที่จะนึกไปถึงเรื่องของทราย

บุรียืนจ้องมองภาพ Jig saw รูป “Starry Night” ที่ใส่กรอบไว้อย่างดี อดนึกถึงสายตาฌานที่มองทรายด้วยความรักหมดหัวใจไม่ได้ ทำให้บุรีคิดถึงคำพูดพ่อ

“ถ้าพ่อไม่บอก พ่อก็เก็บเรื่องนี้คนเดียว  แต่ถ้าบอก..แม่เขาต้องเครียดไปด้วย เรื่องบางเรื่อง ถ้าไม่บอกแล้วทำให้คนอื่นมีความสุข เราก็สู้ไม่บอกดีกว่า”

บุรีมองภาพ Jig saw แล้วคิดถึงทรายอย่างเจ็บปวดในหัวใจ “พี่ขอโทษนะน้องทราย ..ฌานต้องการทรายมากกว่าพี่” 

เช้าวันต่อมาที่ถนนหน้าบ้านนอร์แมน หว่อง สิงคโปร์ รถสปอร์ตสีสดมาจอดหน้าตึกนิ่งอยู่สักครู่ ฌานก็ก้าวลงมาถือกระเป๋าเดินทางในย่อมๆ ลงมา สีหน้าค่อนข้างเหนื่อยๆ พอฌานมองไปรอบๆแล้วชะงัก รถสปอร์ตสีดำสนิท จอดอยู่ในร่มไม้ ฌานยิ่มีสีหน้าเบื่อ

“Hi……Charles”

ฌานเงยหน้าขึ้นไปตามเสียงเรียก อลันยืนถือแก้วน้ำยกแก้วน้ำทักทาย ฌานไม่ตอบก้าวเท้ายาวๆเข้าบ้านไป

ฌานเดินถือกระเป๋าเดินทางเข้าบ้าน 

อาฮั้วเดินออกมากอดฌานอย่างดีใจ “คุณชาร์ลส์ มาแล้วเหรอคะ ?”

ฌานโอบอาฮั้วเบาๆ แบบทักทาย “สบายดีหรืออาฮั้ว”

“สบายดีค่ะคุณชาร์ลส์”

“ป๋ากลับมารึยัง”

อาฮั้วทำหน้างง “กลับมาจากไหนคะ? อาฮั้วเห็นคุณหว่องอยู่บ้านตั้งแต่เช้าไม่ได้ไปไหนนี่คะ”

“อ้าว แล้วทำไมถึงนัดผมให้ไปรอที่ออฟฟิศแต่เช้า”

อลันเดินเข้ามาหัวเราะเบาๆ แบบกวนประสาทเป็นที่สุด ฌานได้ยินเสียงหัวเราะของอลันแล้วรู้ทันทีว่าโดนอลันเล่นให้อีกแล้ว

“นี่คุณอลันแกล้งหลอกให้คุณฌานไปรอคุณท่านที่บริษัทอีกแล้วเหรอคะ”

อลันยักไหล่ “คนมันโง่ ช่วยไม่ได้! โง่เหมือนตอนที่ฉันหลอกว่าคุณลุงจะพาแกไปดูหนัง แล้วแกก็นั่งคอยทั้งวันนั่นแหละ”

ณานด่ากระทบ “อย่าไปว่ามันเลยอาฮั้ว คนมันนิสัยเสียจนเป็นสันดานแก้ยังไงก็ ไม่หาย ที่จริงเป็นเรื่องปกติของคนที่ไม่มีอะไรจะทำ ไม่ค่อยเป็นประโยชน์กับใคร”

อลันหยุดหัวเราะแล้วหันขวับมองฌานอย่างเอาเรื่องทันที “นี่แกว่าฉันไม่มีประโยชน์เหรอ ?”