บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 12 (ตอนจบ) หน้า 12
มีเธอเกร่อกรีดกรายไป
จิตใจสว่างไสววาบหวาม
รักฉันเพียงสักฤดู
รักฉันสักครู่หรือยาม
ฉันคงมองโลกสวยงาม
ฝันเคลิ้มตามอะร้าอร่ามอารมณ์”
ดิเรกเขยิบเข้ามาใกล้ และเอาจมูกมาชนแก้มประภา
เจ้าคุณผุดลุกขึ้น “ฮะฮ้า เสร็จข้าละเว้ย เอาจมูกมาชนลูกสาวข้าแล้วเว้ย ยังไงก็ต้องแต่ง”
ประภาตกใจ “คุณพ่อ!”
สามเกลอโผล่ขึ้นมา
ประภาร้อง “คุณพล คุณกร คุณหงวน บ้า บ้า บ้า” แล้ววิ่งออกไปด้วยความอาย
เจ้าคุณปัจจนึกบอกดิเรก “แกไปบอกคุณพ่อแกคืนนี้เลยว่า ให้เอาเงินสองหมื่นห้าพันบาทมาเป็นสินสอดซะโดยดี”
“อ้าว ไหนบอกจะลดให้นิดหน่อยไงครับคุณอา”
“เรื่องอะไร หมูในอวยแล้วเว้ย ชดโช้ว” เจ้าคุณรำป้อ ส่ายเอวไปมา “เอาวะ ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาว”
นิกร พล กิมหงวน ร้องรับ “ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาว”
เจ้าคุณร้องต่อ “ใครมีลูกสาวมาแลกลูกเขย”
“ใครมีลูกสาวมาแลกลูกเขย” สามเกลอร้องรับอีกที แล้วทุกคนร้องพร้อมกัน
“เอาวะเอาเหวยลูกเขยกลองยาว ตาละล้า”
วันแต่งงานของประภากับดิเรก ที่บ้านศิริสวัสดิ์ เวลาเย็นเกือบห้าโมง บริเวณสนามหน้าตึกจัดไว้ให้แขกผู้ใหญ่นั่งรอจะไปรดน้ำบ่าวสาวทีห้องรับแขกบนตึก มีวงดนตรีไทยบรรเลงอยู่ที่กาเซโบ
คุณหญิงวาด เจ้าคุณประสิทธิ์ เจ้าคุณวิจิตร นั่งอยู่กับแขกท่านอื่นๆ เจ้าคุณนพรัตน์พ่อดิเรก และคุณหญิงนั่งคุยอยู่กับแขกสองสามคน สาวใช้จากทุกบ้านมาคอยรับใช้
เจ้าคุณปัจจนึกหน้าตากังวลเดินไปมา เจ้าคุณนพรัตน์กับคุณหญิงมองตามซุบซิบกัน
“ท่าทางเจ้าคุณปัจจนึกก็ยังแข็งแรงดีนะคะท่านเจ้าคุณ”
“โอ๊ย ไม่หรอกคุณหญิง อ้วนๆ ลงพุงอย่างนี้อยู่อีกไม่นานหรอก ไม่เป็นโรคตายก็ไขมันจุกอกแน่นตายเดี๋ยวทรัพย์สมบัติก็เป็นของลูกเราหมดละ”
คุณหญิงนพรัตน์หัวเราะคิกคัก “หวานคอแร้งเลยละค่ะ ท่าน ฮิๆๆ”