บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 12 (ตอนจบ) หน้า 14
เจ้าแห้วสะดุ้ง “รับประทาน ใต้เท้าท่าจะลืมไปว่าแขกที่เชิญมาล้วนเป็นคุณหลวงคุณพระ และพระยาทั้งนั้น”
“เออ นั่นล่ะวะ เดี๋ยวนี้พระยาถังแตกมีเยอะ พ่อเจ้าดิเรกก็วางใจไม่ได้ คนกันเองละกินสนิทนัก ดูแต่ข้าสิวะ ข้าไม่เคยซื้อรองเท้าใหม่เลย ไปงานศพงานขึ้นบ้านใหม่ข้าสวมรองเท้าเก่าไปได้รองเท้าใหม่มาเสมอ”
“รับประทานไม่กลัวเค้าจับได้หรือครับ”
“ใครจับได้ ข้าก็บอกว่านึกว่าของตัวเองเพราะมันเหมือนกัน เจ้าคุณพานทองน่ะไม่มีใครสงสัยหรอกเว้ย”
“จริงขอรับ”
เจ้าคุณปัจจนึกเดินเข้าไปด้านในตึก
ในห้องโถงด้านหน้า ประไพ นันทา นวลลออในชุดหรูหราสีม่วงยืนคุยกันอยู่
เจ้าคุณปัจจนึกนึกเดินเข้ามาถาม “ไง ผัวแกหายไปไหนกัน”
“เดี๋ยวก็มาค่ะ เฮียโทรมาบอกแล้วว่าจะมาถึงช้าหน่อย” นวลลออตอบแทนคนอื่นๆ
“พี่สาวแกแต่งตัวเสร็จหรือยัง” เจ้าคุณถามประไพ
“เสร็จแล้วค่ะ”
“แล้วเจ้าด็อกดิเรกละ”
“อยู่ในห้องรดน้ำกับคุณภาแล้วค่ะ” นันทาตอบ
“อ้าว ไอ้นี่รู้ดีอีกแล้ว”
เจ้าคุณปัจจนึกรีบเดินไป
ที่ห้องรับแขกซึ่งจัดไว้สำหรับพิธีรดน้ำสังข์ ประตูหน้าห้องมีม่านแพรกั้นงดงาม ดิเรก และประภานั่งเคียงคู่อยู่บนตั่ง ทั้งสองก้มตัวลงวางมือบนหมอนแพรเตรียมรับน้ำสังข์
ประภาใส่ชุดสีขาวล้วน มีดอกกุหลาบแพรสีชมพูดอกใหญ่บนปกเสื้อ เจ้าบ่าวนุ่งโจงสีม่วงอ่อน เสื้อสีไข่ไก่ ปากคาบกล้อง
เจ้าคุณทัก “เฮ้”
“ว้อท เฮ้”
“ใครบอกให้แกมาขึ้นเตียงนี้เว้ย”
“ผมบอกเองครับ เห็นว่าจวนถึงเวลาแล้ว”
“เค้าต้องให้ผู้ใหญ่นำมาก่อน แต่ก็เอาเหอะ ช่างมัน เอากล้องที่คาบออกซะด้วย แล้วมงคลแฝดไปไหนละ
“อยู่ครับ ผมสวมไว้แล้ว”
ดิเรกชี้มือไปที่ข้อเท้าของตัวเองกับประภา มีมงคลแฝดผูกไว้