บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 7 หน้า 16
“โอ๊ย” กิมหงวนสะดุ้งลุกขึ้น “อะไรกันจ๊ะนวล เฮียกำลังฝันดีเชียว”
“ เฮีย ตื่นได้แล้ว คุณพลบอกมีธุระด่วน”
“ธุระด่วน! บอกมันว่า เรื่องของมัน ไม่ใช่เรื่องของเฮีย” กิมหงวนหลับต่อ
นวลลออกระชากคออาเสี่ยขึ้นมา “ไม่ได้ อะไรเพื่อนเดือดร้อน โทรมาขอความช่วยเหลือกลางดึก ยังจะนอนต่อ เดี๋ยวปั๊ด เอ้า พูดกับเค้าสิ” นวลลออส่งโทรศัพท์ให้
“ว่าไงวะไอ้ตี๋ ธุระด่วนอะไรนักหนา” กิมหงวนนิ่งฟัง ทำหน้าขรึม “ได้ ได้ จะเอาอะไรนะ” สะดุ้ง “อือม์ มี ซื้อมาจากงานภูเขาทองคราวที่แล้ว เดี๋ยวเอาไปให้”
กิมหงวนวางหูโทรศัพท์ รีบกระโดดลุกขึ้น “เฮียต้องไปเดี๋ยวนี้นวล”
“ไปไหนคะ”
“บ้านเจ้าคุณปัจจนึก ถนนรองเมือง มีเรื่องคอขาดบาดตาย ถ้าเฮียไม่ไปทุกอย่างจะพังพินาศหมด”
“เฮียสำคัญขนาดนั้นเลยหรือคะ”
“จ้ะ อ้ายสองคนเสียงมันจะร้องไห้อยู่แล้ว เฮียไปละ ต้องเอาของสำคัญมากไปให้มันจ้ะ” กิมหงวนรีบออกไป
นวลลออเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “ของสำคัญมาก ซื้อจากงานภูเขาทอง?”
บ้านศิริสวัสดิ์ ในห้องที่เตรียมไว้ให้พล นิกร และพลกำลังมองกิมหงวนอยู่
“เอามาหรือเปล่า” พลถาม
“นี่ไง” กิมหงวนเปิดกระเป๋าออกหยิบของส่งให้ พลเปิดออก หยิบหัวล้านและหน้ากากผีงานวัดสามสี่อันออกมา สามคนหัวเราะกันร่าเริง
“เจ็บใจนักมาหลอกกันได้ ผ้าปูที่นอนละเอามาหรือเปล่า”
กิมหงวนหยิบผ้าปูออกมา
“เจ้าคุณกำแหงรูปร่างหน้าตาเป็นยังไงวะ” พลถาม
“น้องไพบอกว่าท่านหัวล้าน สูงใหญ่ พูดเสียงห้าวๆ ดุมาก เวลาพูดทำมือยุกยิกๆ”
“แล้วเจ้าคุณอาละ ชื่อตัวท่านว่าอะไร”
“ชื่อ อู๊ด”
กิมหงวนขำ “ชื่ออู๊ด ฮ่ะๆๆๆๆ ตายห่า ชื่อดีๆ มีถมไปดันไปตั้งชื่ออู๊ด”
“ไอ้หงวน แกตัวสูง รูปร่างเหมือนเจ้าคุณกำแหง แกจะต้องช่วยกัน” พลบอก
“ให้แสดงเป็นผีเหรอ ได้ๆ” กิมหงานทำท่าผี ยกมือยืนไปข้างหน้า ส่งเสียง “อ๊อ แอ๊ อ๊อ แอ๊”
“ไม่ใช่ แกต้องให้กันขี่คอ แล้วกันจะแสดงเป็นผีเอง”
กิมหงวนทำคอย่นหลับตาปี๋ บ่นกะปอดกะแปด “เนี่ยเหรอวะงานสำคัญที่แกว่า ฮึ หนูไม่ยอมอ่ะ”