บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 7 หน้า 20
นิกรร้อง “ด้วยชีวิตแข็งแกร่งอดทน มิจนแก่ใจ”
กิมหงวนร้อง “เรานี้ไม่มีเมียก็สบาย”
พล นิกรร้อง “เรานี้นอนคนเดียวก็สบาย”
กิมหงวนร้อง “เพื่อนเรานี้มีทุกแห่งหน ถึงไม่มีคนมาเป็นเพื่อนตาย”
พลร้อง “ก็ยังมีสายลมไม่หน่าย ลูบกายใจ”
นิกรร้อง “โน่นดอกไม้ก็ยิ้มกับเราพฤกษ์ไพรโขดเขารักเราทั่วไป”
กิมหงวนร้อง “เพื่อนก็ทุยนั้นนั่นยังไง มิตรในไร่นา”
พลร้อง “เรานี้อยู่บนดอยก็สบาย”
นิกร กิมหงวนร้อง “เรานี้อยู่ทะเลก็สบาย”
สามคนล้มตัวลงนอน เอาหัวชนกัน
พลร้อง “อยู่ที่ใหนไม่ทุกข์ไม่ร้อนเพราะกิน และนอนไปตามอุรา”
นิกรร้อง “อยู่คนเดียวนี้เพลินดีกว่า อย่าสงสัย”
กิมหงวนร้อง “ไผ่เสียดสีดังเสียงดนตรี นกการ่ารี้ร้องเพลงชื่นใจ”
พลร้อง “เรื่องเดือดร้อนมิได้กวนใคร หัวใจสบาย”
นิกรร้อง “เรานี้มีตีนเดินก็สบาย”
กิมหงวนร้อง “เรานี้มีเพียงทุยขี่สบาย”
พลร้อง “เรามิมีแฟนควงก็สบาย”
นิกรร้อง “เรามิต้องอบนวดก็สบาย” นิกรปิดหน้ากากผีลงมา
กิมหงวนร้อง “เรามิมีพ่อตาก็สบาย” กิมหงวนปิดหน้ากากผีลงมา
พลร้อง “เรามิมีแม่ยายยิ่งสบาย” พลปิดหน้ากากผีลงมา
ร้องพร้อมกันสามคน “สบาย!” แล้วหลับไป
เวลาเช้ามืดวันใหม่ เสียงนกการ้อง คนใช้ที่กำลังทำงานบ้านจับกลุ่มคุยกันในห้องรับแขก ประภา ประไพเดินลงมาจากชั้นบน
“มีอะไรกัน” ประภาถาม
“แม่เพ็ญถูกผีหลอกเมื่อเช้าค่ะ ยังนอนซมอยู่เลยค่ะ หัวจะโกร๋นหรือเปล่าไม่รู้” พิศตอบ
“เจ้าคุณปู่เหรอ”
“เค้าบอกไม่ใช่ค่ะ ผีมาด้วยกันถึงสามตัว”
ลัดดาตกใจ “หา จริงหรือ”
“มันคงตามเจ้าคุณปู่มาแน่ๆ เลยน้องไพ โอยพี่จะบ้า”
ประไพเป็นห่วง “ว่าแต่ว่า ใครเห็นคุณพลกับคุณนิกรบ้าง”