บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 7 หน้า 17

ที่บ้านศิริสวัสดิ์ เวลาต่อมา ยามเคาะเกราะ บอกเวลาตีสาม

เจ้าคุณปัจจนึกเปิดประตูห้องลัดดาโผล่ออกมาดูซ้ายดูขวา แล้วผลุบออกมาที่ระเบียงหน้าห้อง ลัดดาโผล่หน้ามาบ๊ายบาย เจ้าคุณส่งจูบให้ ลัดดาหัวเราะกิ๊กแล้วปิดประตูห้อง

เจ้าคุณเดินอย่างสบายใจ ไปตามระเบียงที่จะเลี้ยวไปห้องทำงาน หยุดที่กลางระเบียงแล้วเปิดหน้าต่าง ชมวิว จุดซิการ์สูบ

เวลาเดียวกันที่ซอกทางเข้าห้องทำงานจ้าคุณ นิกรโผล่หัวออกมามอง แล้วหลบกลับไป “มาแล้วเว้ย เร็ว”

กิมหงวนรีบนั่งยองๆ พลขึ้นขี่คอ นิกรเอาผ้าปูที่นอนคลุมให้ พลใส่หน้ากาก

“หนักเว้ย” 

เจ้าคุณสูบซิการ์อยู่ ผีเดินโย่งเย่งมาหาเจ้าคุณ

พลครางเสียง ฮือๆๆๆ

เจ้าคุณสะดุ้งหันไปมอง 

ผีทำท่าทางมือยุกยิกแบบเจ้าคุณกำแหง

“เจ้าอู๊ด” ผีเรียกเจ้าคุณ 

เจ้าคุณปัจจนึกตาเหลือกโพลง “ค....คุณ..คุณพ่อ”

“ใช่”

เจ้าคุณรีบก้มลงกราบปลกๆ

กิมหงวนกระทืบเท้า ทำให้พลต้องแสดงประกอบด้วยการยกมือชี้หน้า กิมหงวนกระทืบอีกห้าหน พลยกมือตามจนโมโห “พอแล้วเว้ย”

“อ..อะไรหรือครับคุณพ่อ”

“เจ้าอู๊ด แกทำเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล เลวมาก”

“ผมทำอะไรครับ”

“หนอยแน่” ผีกระทืบเท้าอีก “แกทำเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูลมาก อายุปูนนี้แล้วยังเอาสาวใช้เป็นเมีย 

ลูกเต้า และคนในบ้านรู้มันจะหาว่าข้าไม่สอนเจ้า” ผีทำมือยุกยิก

เจ้าคุณปัจจนึกกราบ “คุณพ่อครับ..กรุณายกโทษให้ผมเถอะครับ ท..ทีหลังผมจะไม่เต๊าะสาวใช้แล้วครับ”

ผีพยักหน้า ทำมือเกายุกยิกๆ “ถ้าไม่สงสารหลานสาวข้าว่าจะกำพร้า ข้าจะแหกอกออกมาให้เจ้าตกใจตายทีเดียว ..เฮ้ย อย่าเกาตีน จั๊กจี้”

ในผ้าปูที่นอน กิมหงวนกำลังเกาเท้าพล

“ผ..ผมเปล่านะครับ”

“ข้าไม่ได้ว่าเจ้า ข้าว่าไอ้ผีห่าที่มากับข้า”