บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 20 หน้า 2
“ท่านทวดอย่าพูดแบบนี้นะคะ ท่านทวดต้องอยู่กับมาศไปอีกนาน”
“ถ้าอยากให้ทวดอยู่ มาศก็แต่งงานซะสิ ทวดจะได้มีกำลังใจอยากอยู่เห็นหน้าเหลน” เธอพูดกับอินทวงศ์ “ถ้าพร้อมก็มาขอเลยนะคุณต๊ะ”
“ครับท่านทวด”
“คุณต๊ะ !” เกล้ามาศเขินมากจึงมองอินทวงศ์ดุๆ
หม่อมเจ้าหญิงภรณีหัวเราะชอบใจ
ประยงค์เดินเข้ามาพร้อมกับส่งสร้อยพระให้เกล้ามาศ “สร้อยพระได้แล้วค่ะคุณมาศ”
เกล้ามาศรับสร้อยมา “ท่านทวดใส่พระไว้นะคะ มาศอยากให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองท่านทวด”
อินทวงศ์กับเกล้ามาศมองหน้ากันอย่างไม่สบายใจ
หม่อมเจ้าหญิงภรณีเห็นสายตาของทั้งสอง “มาศอยากให้ทวดใส่ ทวดก็จะใส่”
เกล้ามาศเข้าไปใส่สร้อยพระให้หม่อมเจ้าหญิงภรณี ที่มุมสะท้อนผ่านกระจก ผีริ้วทองยืนมองอยู่ด้วยสายตาไม่พอใจ !
คุณไลยเป็นคนถือกล่องไม้ใส่กำไลมาศด้วยเนื้อตัวมอมแมมและมีดินเปื้อนตัว เธอปิดฝากล่องไม้ แล้วนำกล่องวางลงไปในหลุมดินที่ขุดไว้แล้ว ก่อนที่คุณไลยจะโกยดินจากปากหลุมทับกล่อง
“คุณล้อมเพชร คุณล้อมเพชร !” ริ้วทองเรียกหา
คุณไลยเนื้อตัวมอมแมมจากดินเพิ่งเปิดประตูเข้ามาในบ้าน เจอสวิตาในชุดนอน หน้าซีดเซียวเพราะเป็นไข้อย่างหนักค่อยๆ เดินลงมาจากบันได แล้วสวิตาก็เซจะเป็นลม
“วิ !” คุณไลยปราดเข้าไปประคองลูกสาว “วิไม่สบายอยู่ วิจะลงมาทำไม อยากได้อะไรทำไมไม่เรียกเด็ก”
“ริ้วทองเรียกวิค่ะแม่ เรียกซะจนวิไม่เป็นอันนอน วิออกไปหาเขาก่อนนะคะ จะได้รู้ว่าเขาจะเอาอะไรจากวิอีก”
“แต่แม่ว่าอย่าออกไปเลยดีไหม เพราะถ้าเขาเข้าสิงวิ วิก็จะยิ่งเป็นไข้หนักมากกว่าเดิม วิจะแย่นะลูก”
“แต่ถ้าวิไม่ออกไป เขาก็จะเรียกวิอยู่แบบนี้”
“ล้อมเพชร! ล้อมเพชร! ออกมา!”
สวิตามีสีหน้าเบื่อหน่าย แต่คุณไลยไม่ได้ยิน “แม่มีวิธี” คุณไลยเดินไปหยิบผ้ายันต์สีแดงที่วางอยู่บนโต๊ะ
“พระอาจารย์ที่แม่นับถือให้แม่มา เป็นไง ยังได้ยินเสียงอยู่มั้ย”
สวิตาเงี่ยหูฟัง แต่ไม่ได้ยินเสียงริ้วทองแล้ว “เงียบไปแล้วค่ะ”
“คราวนี้วิก็กลับขึ้นไปนอนพักผ่อนได้แล้ว”
สวิตายิ้ม