บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 20 หน้า 3
หน้าบ้านล้อมเพชร เสียงริ้วทองตะโกนดังกึกก้อง “ทำไมไม่ออกมาหากู !!! กูจะฆ่าอีภรณี !”
ห้องนอนอินทนิล ที่วังติณชาติ ทรรศนะใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวดูมือถืออยู่บนเตียงนอน ข่าวบนหน้าจอมือถือของทรรศนะ "ช็อค ! พบโครงกระดูกที่สระน้ำในวังเก่ากลางกรุง"
ทรรศนะเหลือบตามองนิลที่กำลังทาครีมตัวอยู่ที่หน้าโต๊ะกระจก แววตาทรรศนะมีแผนอะไรบางอย่างแล้วแกล้งตกใจ “เจอโครงกระดูกในสระน้ำที่ติณชาติ! พี่นิลเห็นข่าวนี่แล้วใช่ไหมครับ”
“เห็นแล้ว ก่อนมาหาทรรศ พี่ก็เพิ่งไปให้ปากคำกับตำรวจ ต่อไปก็รอผลตรวจอายุของโครงกระดูก ว่าตายมาแล้วกี่ปี ถ้ามากกว่า 20 ปีคดีก็จบ เดี๋ยวอีกไม่นานก็คงจะรู้”
“คุณพี่คิดว่ากระดูกน่าจะของใคร”
“ก็น่าจะเป็นของคนเก่าคนแก่ที่เคยอยู่ในวัง เพราะท่านย่าณีบอกว่าเคยเห็นท่านย่ารัมภาน้องสาวของท่านย่าณีฆ่าตัดมือผู้หญิงชื่อริ้วทอง เพราะเรื่องหึงหวง”
“โหดจัง”
อินทนิลขู่ “ รู้แล้วก็จำใส่หัวไว้ซะ ว่าพี่มีพันธุกรรมหึงโหดอยู่ในสายเลือด ทรรศจะได้ไม่กล้าไปยุ่งกับใครอีก”
“ถ้าผมไม่ไปยุ่งกับคนอื่น ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นเพราะรักต่างหาก” ทรรศนะสวมกอดอินทนิลจากด้านหลัง
“ขอให้จริง”
ทรรศนะยิ้มหวานแล้วเริ่มแผนตะล่อมให้อินทนิลขายวัง “ พี่นิลครับ ผมว่านะ..ถ้าเรื่องเจอโครงกระดูกคนแพร่ออกไป อีกไม่นานวังติณชาติจะต้องถูกลือว่ามีผีสิงผีดุ ราคาที่ดินของวังจะต้องตกฮวบลงแน่ๆ”
“ก็จริง” อินทนิลคิดตามที่ทรรศนะพูด
ทรรศนะคิดว่าอินทนิลหลงกลตัวเองจึงรีบยุอีก“งั้นพี่นิลรีบขายวังซะตั้งแต่ตอนนี้เถอะครับ แล้วก็เอาเงินไปสร้างคฤหาสน์ใหม่ ผมไม่อยากเห็นพี่นิลต้องมานั่งเสียดายทีหลัง”
“ขอบใจจ้ะที่หวังดีกับพี่ แต่ราคามันจะขึ้นมันจะตกก็ช่างมันประไร พี่ไม่สนใจ เพราะพี่ไม่เคยคิดจะขายวังติณชาติ พี่เคยบอกแล้วไง...คฤหาสน์แค่มีเงินก็สร้างได้ แต่วังสร้างใหม่กันไม่ได้”
ทรรศนะเซ็ง
ทรรศนะหงุดหงิด “กูจะทำยังไงให้อีนิลยอมขายวังวะเนี่ย”
วันต่อมา เกล้ามาศ อินทวงศ์ พริมคุยอยู่กับพระปราบที่วัด
“ที่เรามาหาหลวงพี่วันนี้ เพราะอยากให้หลวงพี่ช่วยท่านทวดค่ะ เมื่อวานริ้วทองทำร้ายท่านทวดเสียเกือบแย่ มาศไม่อยากให้ท่านทวดเป็นอะไรไป หลวงพี่พอจะมีวิธีช่วยท่านทวดของมาศไหมคะ”
“ไม่มีใครช่วยได้หรอกโยม กรรมที่โยมณีเคยก่อไว้แล้ว อย่างไรเสียโยมณีก็ต้องชดใช้ไม่ช้าก็เร็ว”