บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 7 หน้า 3
เกล้ามาศเบื่อหน่าย เปิ้ลพยักหน้าอ้อนวอนแทนอินทนิล เกล้ามาศจำใจ “มาศจะพยายามก็แล้วกันค่ะ” เธอประชด “เพื่อรักษาหน้าตาของคุณแม่”
อินทนิลจับแก้มเกล้ามาศ “รักลูกที่สุด”
เกล้ามาศหันมองไปทางหน้าโรงแรม เห็นบัลลพกำลังไขกุญแจมือให้อาร์ม พริมมองบัลลพและยิ้มน้อยยิ้มน้อย
“อาร์ม?!” เกล้ามาศรีบเดินออกไป อินทนิลกับเปิ้ลตามไปติดๆ
เกล้ามาศเดินเร็วๆ ออกมาจากด้านใน “พริม อาร์ม เกิดอะไรขึ้น”
บัลลพไขกุญแจมือให้อาร์มเสร็จพอดี แล้วหันไปมองเกล้ามาศ ชะงักตาค้าง! อึ้งตะลึงงันกับความสวยของเกล้ามาศ
“อาร์มแกล้งวิ่งราวกระชากกระเป๋าของชั้น คุณตำรวจเขาก็เลยเข้าใจผิด”
“ผมไม่ได้แกล้งนะมาศ ผมอยากจะสั่งสอนยัยพริมว่าเวลาออกมาที่สาธารณะอย่าทำตัวเป็นมนุษย์ก้มหน้ากดแชทมือถือ จะตกเป็นเหยื่อของพวกมิจฉาชีพได้ง่าย”
อินทนิลกับเปิ้ลตามเข้ามาถึง “มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ”
อาร์มกับพริมยกมือไหว้นิล “เรื่องเข้าใจผิดกันน่ะค่ะ”
“อ้าว...ผู้กองบัลลพ ดิชั้นกำลังคอยอยู่เลยค่ะ ผู้กองคะ...นี่เกล้ามาศลูกสาวของดิชั้นค่ะ มาศ...นี่ผู้กองบัลลพ แม่ให้เขามาช่วยดูแลความปลอดภัยของงาน”
บัลลพยื่นมือให้เกล้ามาศจับ “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเกล้ามาศ”
เกล้ามาศมองมือของบัลลพแล้วไม่จับ แค่ยิ้มรับอย่างถือตัว “ยินดีเช่นกันค่ะ” บัลลพชักมือกลับเก้อๆ อาร์มแอบขำ พริมกระทุ้งศอกใส่
อินทนิลตัดบท “แม่พาผู้กองขึ้นไปข้างบนก่อนดีกว่า จะไปไหนกันก็อย่ากลับดึกล่ะ เชิญค่ะผู้กอง”
อินทนิล บัลลพ เปิ้ลเดินกลับเข้าไปข้างใน บัลลพยังเหลียวมามองเกล้ามาศ อาร์มจงใจยืนขวางเกล้ามาศไว้ บัลลพหุบยิ้มแล้วเดินตามนิลไป
อาร์มฉุน “ไม่ชอบขี้หน้าไอ้ผู้กองบัลลพบัลไลนี่เลย มองมาศอยู่ได้ ไม่มีมารยาท !”
“แกนั่นแหละที่ไม่มีมารยาท ไปเรียกเขาบัลไล น่าเกลียด แกล่ะมาศ...ตกลงหงุดหงิดเรื่องอะไร” พริมถาม
“เดี๋ยวเล่าให้ฟัง แล้วนี่ตกลงจะบอกได้หรือยังว่านัดมารวมตัวกันที่นี่ทำไม”
“ชั้นจะพาแกไปหาคนช่วยคิด ว่าอะไรที่ตามทำร้ายแก เป็นใคร ?”
ที่หน้าตึกก่อสร้าง อินทวงศ์เดินผ่านมาเจอแม่บ้าน แม่บ้านเห็นอินทวงศ์เดินมากับมีผู้หญิงในชุดดำโบราณ
อินทวงศ์ใส่หมวกกันกระแทกยืนดูกระดาษวาดแปลนกับวิศวกร “เทอเรซของล็อบบี้ทางปีกขวาก่อสร้างตามแบบนี้เลยครับ ผมเคลียร์แบบกับลูกค้าแล้ว”
วิศวกรรับคำแล้วผละออกไป อินทวงศ์เดินสำรวจงานไปรอบๆ แล้วเดินออกไปจากห้องนั้น