บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 23
สวิตาขับรถเข้ามาจอดที่วัดพระปราบ หญิงสาวลงจากรถ มองเข้าไปในวัดด้วยแววตามุ่งมั่น...จะต้องช่วยริ้วทองออกมาให้ได้ เธอหันไปเห็นชายแก่กำลังกวาดใบไม้ สวิตาเข้าไปถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้มให้สมกับเป็นดารา “ขอโทษค่ะคุณลุง วิจะมาทำบุญกับพระปราบ ท่านอยู่ไหนคะ”
“ปกติท่านอยู่ที่ถ้ำท้ายวัดโน่น แต่ตอนนี้ไปพบเจ้าอาวาสที่โบสถ์”
สวิตาเดินหลบๆ เข้ามาแถวหน้าถ้ำ แล้วชะเง้อมองเข้าไปด้านในถ้ำ ไม่เห็นใครอยู่ข้างใน “พระปราบอยู่ที่นี่...กำไลก็น่าจะอยู่ในนี้” สวิตาหันซ้ายหันขวาดูให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครผ่านมา แล้วเดินเข้าไปข้างในมากขึ้น เท้าของสวิตาเหยียบไปบนพื้นที่มีน้ำขังเล็กน้อย...เสียงส้นรองเท้ากระทบน้ำดังจ๋อม !
ริ้วทองที่นั่งซึมหงอย ได้ยินเสียงดังของน้ำ ริ้วทองตั้งตัวลุกขึ้น...แล้วมองออกไปด้านนอก...จิกเพ่งสายตา แล้วเห็นลางเลือน ริ้วทองยิ้ม แววตาร้าย “คุณล้อม !”
สวิตาเดินเข้ามาข้างในแล้วได้ยินเสียงเย็นยะเยือกของริ้วทองดังลอยแว่วๆ“คุณล้อมเพชร คุณล้อมเพชรคะ”
สวิตาหยุดเดินแล้วฟังเสียงแว่วนั่น “เสียงริ้วทอง...” เธอรีบมองหา “ริ้วทอง...เธออยู่ตรงไหน”
“ช่วยริ้วด้วย...ช่วยริ้วด้วย...”
สวิตามองหา...จนกระทั่งสายตาหยุดอยู่ที่หน้าบาตรพระที่กักขังกำไลมาศ ซึ่งตั้งอยู่ที่หน้าพระประธาน สวิตายังไม่แน่ใจว่าจะใช่หรือไม่...จึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ สวิตาเห็นผ้ายันต์สีขาวปิดอยู่บนฝาบาตร
ริ้วทองแหงนหน้าขึ้นข้างบน.“คุณล้อมช่วยริ้วออกไป ริ้วจะให้ทุกอย่างกับคุณ จะตอบแทนน้ำใจของคุณ”
สวิตายื่นมือไปจะจับที่ผ้ายันต์บนปากบาตร ริ้วทองยิ้มมีความหวัง!
“หยุดเถิดโยม” สวิตาสะดุ้ง ชักมือกลับ หันขวับไปด้านหลังเห็นพระปราบยืนอยู่ สวิตาถึงกับทำหน้าไม่ถูก “หยุดทำบาป ก่อนที่เวรกรรมจะตามสนอง”
สวิตาอึ้ง “ท่านรู้ !?”
พระปราบพยักหน้ารับ “มีแต่โยมริ้วทองที่ไม่รู้...ไม่เคยรู้อะไรเลย” ท่านกล่าวแล้วเดินออกไป
สวิตาเดินตามพระปราบไป