บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 23 หน้า 5
“ท่านโดนคุณล้อมเพชรทำเสน่ห์เป็นแน่”
ใครบางคนแอบมองอยู่ที่มุมด้านหนึ่ง คนใช้รู้สึกถึงสายตานั้น “หือ ?” เธอหันหลังไปมอง แต่ไม่เห็นใคร
อีกคนจึงถาม “มีอะไรรึ ?”
“ชั้นรู้สึกเหมือนมีใครแอบมอง แต่ไม่มีอะไรหรอก ชั้นคงคิดมากไปเอง”
คนใช้สองคนเดินออกไป ทันใดเหมยกุยจึงโผล่หน้าออกมาจากหลังเสา...จิกตามองตามคนใช้ไปอย่างไม่สบายใจ
ล้อมเพชรเปิดหีบเหล็กใส่ข้าวของเครื่องใช้ของล้อมเพชรที่เก็บมาจากบ้านเก่า แล้วหยิบขึ้นมาวางบนโต๊ะ ล้อมเพชรเจอสมุดบันทึกที่ซุกตัวอยู่ในหีบ เธอหยิบมันขึ้นมา...ลูบมันด้วยความรัก ประตูห้องเปิดออก ล้อมเพชรสะดุ้งตกใจแล้วรีบเอาสมุดยัดซ่อนไว้ในลิ้นชักตู้ แล้วหันหน้ามา จึงเห็นว่าเหมยกุยยืนอยู่ ประตูห้องปิดแล้ว
ล้อมเพชรแปลกใจ “เหมย! เหมยขึ้นมาที่นี่ได้ยังไง ประเดี๋ยวใครเห็นเข้าก็ถูกเอ็ดเข้าให้”
“ไม่มีใครเห็นชั้นหรอก” ล้อมเพชรแปลกใจ “ชั้นมีคาถากำบังตัว ชั้นคิดถึงล้อม ชั้นเลยมาหา”
“ชั้นก็บอกแล้วว่าให้มาอยู่ที่นี่ด้วยกัน ไม่เห็นต้องไปอยู่ลำพัง”
“ชั้นทนดูล้อมกับชายอื่นไม่ไหว”
“โถ...เหมย”
“แต่ไม่เป็นไร เพื่อความสุขของล้อม ชั้นทนได้ ล้อม...ที่ชั้นมา เพราะชั้นอยากจะมาเตือนว่าให้ระมัดระวังตัว แค่ท่านชายเปลี่ยนพระทัยมารักล้อมภายในชั่วข้ามคืนมันก็น่าสงสัยมากพอแล้ว พยายามอย่าทำอะไรให้น่าสงสัยเข้าไปอีก เพราะล้อมจะอยู่ที่นี่ลำบาก”
ล้อมเพชรพยักหน้ารับ...สีหน้ามีร่องรอยกังวล ทันใดนั้นประตูห้องเปิดออก ล้อมเพชรกับเหมยกุยหันขวับไปมองอย่างตกใจ แต่พอหม่อมเจ้าดิเรกก้าวเข้ามาในห้อง ก็เห็นล้อมเพชรยืนอยู่คนเดียว
“เมื่อกี้ชั้นได้ยินเสียงล้อมคุยกับใคร”
“เปล่าเพคะ หม่อมชั้นไม่ได้คุยกับใคร” เธอเปลี่ยนเรื่อง “ท่านผู้หญิงเป็นอย่างไรบ้างเพคะ”
“ท่านแม่เห่อล้อมน่าดูเชียว นี่ก็สั่งให้บ่าวเอาหีบเครื่องประดับมาเลือกให้ล้อม” ล้อมเพชรยิ้มดีใจ “เราไปกินข้าวกันเถิด ชั้นหิวแล้ว” ล้อมเพชรยิ้มรับ
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาที่มีใบหน้าฟกช้ำจากการตบกับริ้วทองมาก่อนหน้านี้เดินฉับๆ เข้าไปในตัวตึกใหญ่ เจิมเดินเร็วๆ ตามหลังมา คนใช้ออกมาจากด้านในแล้วยกมือไหว้ทำความเคารพหม่อมเจ้าหญิงรัมภา
“เจ้าพี่อยู่ไหน”
“เสวยอาหารเช้าอยู่ที่สวนมังคะ” หม่อมเจ้าหญิงรัมภาเดินออกไปที่สวน เจิมตาม คนใช้รีบเรียก “ท่านหญิงมังคะ ท่านหญิง !”