บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 12
บ้านอินทวงศ์ เพลงจากเครื่องเล่นแผ่นดังมา อินทวงศ์จับมือทรัพย์มณีเต้นรำสเต็บง่ายๆ ทรัพย์มณีโยกตามอินทวงศ์และร้องเพลงตาม...บ่งบอกว่าเพลงนี้เป็นเพลงโปรดของเธอ ส่วนอัญมณีที่นั่งข้างเกล้ามาศก็ยิ้มสนุกไปด้วย เกล้ามาศมองอินทวงศ์ปฏิบัติกับสมาชิกในครอบครัวอย่างรู้สึกดี
อินทวงศ์พาทรัพย์มณีไปนั่งบนโซฟา ก่อนเดินไปยืนตรงหน้าอัญมณี ก้มโค้งขอมือ แต่อัญมณีรีบปฏิเสธ “ไม่จ้ะ อาไม่ชอบเต้น”
“เถอะครับคุณอา คุณย่ากำลังสนุก”
“ย้อนวัยกับแม่หน่อยนะณี เพลงนี้เป็นเพลงแรกที่แม่เต้นรำกับพ่อ” ทรัพย์มณีจับมือเกล้ามาศ “ขอบใจหนูมาศมากที่อุตส่าห์หามาให้ฟัง คนแก่ได้ฟังเพลงเก่าๆ หัวใจชุ่มชื่นดีจัง” เกล้ามาศยิ้มรับ ทรัพย์มณีคิดอะไรออก “ณีไม่เต้น งั้นต๊ะเต้นรำกับหนูมาศก็แล้วกัน” ทรัพย์มณีจับมือเกล้ามาศวางบนมืออินทวงศ์
เกล้ามาศอึ้งแต่ยังไม่ทันปฏิเสธ อินทวงศ์ก็เอ่ยขึ้น “ขออนุญาตนะครับ” อินทวงศ์ดึงให้เกล้ามาศลุกขึ้น
“แต่ชั้นเต้นรำไม่เป็น”
“ไว้ใจผม” อินทวงศ์จับมือและเตะเอวเกล้ามาศ แล้วพาเกล้ามาศเต้นไปตามเพลง
ตอนแรกเกล้ามาศมีอาการเกร็ง ปล่อยให้ตัวเองเต้นไปตามจังหวะที่อินทวงศ์นำ มีสะดุดขากันบ้าง เกล้ามาศเกือบล้ม อินทวงศ์รวบเอวเกล้ามาศเข้ามาชิดกับตัว ทั้งสองเงยหน้าสบตากันแล้วต่างมองค้างกันนิ่งราวกับต้องมนต์สะกด แต่ก็ยังคงเต้นกันเบาๆ
ภาพหม่อมเจ้าดิเรกเต้นรำกับหม่อมเจ้าหญิงรัมภา...เหมือนกับที่อินทวงศ์เต้นรำกับเกล้ามาศ...หม่อมเจ้าดิเรกจับหม่อมเจ้าหญิงรัมภาหมุน...อินทวงศ์จับเกล้ามาศหมุน...หม่อมเจ้าหญิงรัมภาหมุนตัวเสร็จก็กลับมาอยู่ในท่าเตรียมพร้อมเต้นท่าต่อไป...เกล้ามาศหมุนตัวเสร็จก็กลับมาอยู่ในท่าเตรียมพร้อมเต้นท่าต่อไปเช่นกัน พอดีกับที่เพลงจบ อินทวงศ์กับเกล้ามาศยังคงมองตากันนิ่ง
เสียงปรบมือของทรัพย์มณีกับอัญมณี ทำให้ทั้งสองรู้สึกตัว อินทวงศ์คลายมือจากเกล้ามาศ
“เต้นเข้าขากันดีจัง นี่ถ้าไม่รู้ ย่าจะต้องคิดว่าสองคนนี้เคยเต้นรำด้วยกันมาก่อน”
“จริงรึครับคุณย่า”
“มาศดูคุณหญิงเต้นเมื่อสักครู่ก็เลยพอจะจำท่าได้น่ะค่ะ คุณหญิงทรัพย์เต้นเก่งจังเลยนะคะ”
“ที่คุณแม่เต้นเมื่อกี้ยังไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ของลีลาเท้าไฟของคุณแม่หรอกนะจ๊ะ”
“ยัยณีก็พูดเกินไป”
“ไม่เกินไปค่ะ คุณแม่พาหนูมาศขึ้นไปดูรูปสมัยสาวๆของคุณแม่สิคะ หนูมาศจะได้เห็นว่าคุณแม่ต้องออกงานบ่อยแค่ไหน”
ทรัพย์มณียิ้มเห็นด้วย อัญมณีหันมาสบตากับเกล้ามาศและอินทวงศ์อย่างรู้กัน
อินทวงศ์กับอัญมณีเดินมาด้วยกันจากห้องทรัพย์มณี
อัญมณีมีสีหน้าไม่สบายใจ“ต๊ะว่าจะได้ผลไหม”
“ได้สิครับ คุณอาก็เห็นว่าพอคุณย่าได้ฟังเพลงที่ท่านชอบ ท่านดูผ่อนคลายขึ้นอย่างที่คุณมาศบอก พอคุณย่าผ่อนคลาย อารมณ์ดี ก็จะง่ายต่อการที่คุณมาศจะหว่านล้อมให้คุณย่ายอมไปหาหมอ เพื่อบำบัดอาการกลัวกำไลอย่างเป็นเรื่องเป็นราว”