บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 12 หน้า 2
“ถ้าหนูมาศช่วยคุณแม่ได้ อาจะยอมยกหลานชายสุดที่รักให้เลย”
“งั้นผมก็ต้องเตรียมตัวมีเจ้าของแล้วสิ เพราะผมมั่นใจว่าคุณมาศต้องช่วยคุณย่าได้แน่นอน”
อัญมณียิ้มสบายใจ สวิตายืนแอบฟังอยู่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ !
พระปราบนั่งสมาธิอยู่แล้วลืมตาขึ้นเหมือนว่ารับรู้อะไรบางอย่าง “มาแล้ว”
คุณไลยเดินคุยโทรศัพท์เข้ามา “รถดิชั้นจอดเสียอยู่หน้าประตูวัดพอดี คุณขับมาถึงก็จะเห็นเอง โลกวิปริตไปแล้ว ทำไมอากาศร้อนขนาดนี้” เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าสะพายออกมาซับเหงื่อ ผ้าเช็ดหน้าตกลงพื้น “ว้าย !” เธอวิ่งตามผ้านั้นไป
ผ้าเช็ดหน้าปลิวตามลมมาตกลงอยู่ตรงหน้าของพระปราบ คุณไลยวิ่งตามมา “ขอโทษค่ะ” คุณไลยยกมือไหว้แล้วก้มเก็บผ้าเช็ดหน้ามาปัดๆ แล้วเก็บเข้ากระเป๋า “หลวงพี่คะ รถดิชั้นเสียอยู่หน้าวัด ช่างที่อู่กำลังจะมา ในนี้มีที่ให้นั่งพักเย็นๆ ไหมคะ”
“ตรงโน่นมีม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ น่าจะช่วยให้คลายร้อนกายได้ แต่คลายร้อนที่ใจไม่ได้หรอกนะ”
“หลวงพี่พูดเหมือนรู้ว่าดิชั้นกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ”
“ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ใครทุกข์ใครสุข ดวงตามันฟ้อง”
“ใช่ค่ะ ดิชั้นกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ” คุณไลยหันซ้ายหันขวาดูให้แน่ใจก่อนว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น เพราะคุณไลยเป็นแม่ดาราดัง “ลูกสาวดิชั้นมีอาการแปลกๆ เหมือนถูกผีตามรังควาน แล้วก็ชอบพูดคนเดียว ดิชั้นกลัวลูกจะเป็นบ้า ท่านพอจะมีของดีให้ลูกสาวดิชั้นไหมคะ เผื่อจะช่วยให้เขาสบายใจขึ้นบ้าง”
“ถ้าอยากได้ของดี อาตมาก็จะให้”
คุณไลยดีใจ “ขอบคุณค่ะ”
“แต่ของดีที่ไหนก็ช่วยทำให้สบายใจไม่ได้หรอกนะ ถ้าอยากสบายใจก็ต้องให้เขาดับทุกข์ที่ใจด้วยตัวเอง”
“แต่ดิชั้นไม่รู้ว่าลูกสาวทุกข์เรื่องอะไร”
“ไม่ว่าทุกข์ใดมันก็เกิดจากความยึดมั่นถือมั่นเท่านั้น ไม่ว่าจะเวทนาที่เรายึดมั่น สังขารที่เรายึดมั่น วิญญาณที่เรายึดมั่น ล้วนทำให้เกิดทุกข์ ถ้าใจเรายังมีความยึดมั่นอยู่ตราบใด ความทุกข์ก็ยังมีอยู่ ถ้าอยากให้ทุกข์หายไป ก็ต้องปล่อยวาง..ความทุกข์ก็จะจางหายไป”
คุณไลยตั้งใจฟัง
เกล้ามาศดูรูปในอัลบั้มอยู่กับทรัพย์มณี “รูปนี้คุณหญิงสวยมากค่ะ ชุดกับเครื่องประดับรับกันดีจัง”
“ย่าใส่ไปงานเลี้ยงดินเนอร์กับภริยาท่านทูตอังกฤษจ้ะ”
เกล้ามาศฟังแล้วฉุกคิดขึ้นมาได้...จังหวะนี้แหละเหมาะที่จะเข้าแผน “พูดถึงดินเนอร์ คุณหญิงเชื่อไหมคะ มาศเคยเจอคนหนึ่ง เขาเป็นโฟเบีย..เป็นโรคกลัวการดินเนอร์ร่วมกับคนอื่น เวลาทานอาหารร่วมโต๊ะทานอาหารกับคนจำนวนมาก เขาจะอึดอัด หายใจไม่ออก”
“ทำไมเขาถึงเป็นแบบนั้น”