บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 17 หน้า 4
“ค่ะ”
“ผมต้องขอความเห็นชอบจากคุณนิลก่อนไหมครับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ช่วงนี้คุณแม่ไม่ค่อยสบาย คงไม่มีกะจิตกะใจคิดทำอะไร เชิญคุณต๊ะจัดการได้เลย”
อินทวงศ์บอกกับลูกน้อง “ไปติดต่อธุระเรื่องขุดลอกทำความสะอาดสระบัวก่อนเป็นอันดับแรก”
“ครับ ผมลาล่ะครับ” ลูกน้องไหว้เกล้ามาศและอินทวงศ์
อินทวงศ์กับเกล้ามาศรับไหว้ ลูกน้องออกไป อินทวงศ์เอ่ยขึ้น “คุณมาศครับ เมื่อคืนเกิดเรื่องที่บ้านผม”
“เรื่องอะไรคะ”
มือถือของอินทวงศ์มีสายเข้า อินทวงศ์กดรับสาย “ฮัลโหล อินทวงศ์พูดครับ” เขาฟังแล้วตกใจ “สร้อยดาวเป็นอะไรนะครับป้าสร้อย !” เกล้ามาศมองสนใจ
สร้อยดาวนอนนิ่งเหมือนคนเป็นอัมพาต แต่ตาเบิกโพลง เกล้ามาศยืนอยู่ข้างเตียงของสร้อยดาว
หมอบอก “เมื่อคืนคนไข้มีอาการช็อค เกร็งไปทั้งตัว หัวใจเต้นแรง เหมือนเวลาคนที่กลัวอะไรมากๆ สักพักเขาก็หายเอง แต่ก็เป็นอย่างที่เห็น ตาสองข้างไม่ยอมหลับลงเลย”
“สร้อยดาวจะมีโอกาสกลับมาเป็นปกติไหมครับคุณหมอ”
“หมอยังตอบไม่ได้ เพราะหมอยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมคนไข้ถึงเป็นแบบนี้ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ หมอจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด หมอขอตัวก่อนนะครับ” หมอออกไป
สร้อยทองกอดสร้อยดาวและร้องไห้ “โถ...สร้อยดาว ไปทำเวรทำกรรมอะไรมา ถึงต้องมาเป็นแบบนี้”
อินทวงศ์จับมือและกอดสร้อยทองไว้อย่างสนิทสนมไม่ถือตัว “ป้าสร้อยทำใจให้สบายนะครับ เพราะถ้าป้าสร้อยเป็นอะไรขึ้นมาอีกคนทุกอย่างจะยิ่งแย่ไปใหญ่ ส่วนเรื่องค่ารักษาสร้อยดาว ป้าสร้อยไม่ต้องเป็นห่วงเลยนะครับ ผมจะรับผิดชอบให้ทั้งหมด”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ครับ สร้อยดาวกับป้าสร้อยเป็นเหมือนญาติของผม ผมจะใจร้ายเห็นญาติตัวเองลำบากกันตามลำพังได้ยังไง”
“ขอบคุณค่ะคุณต๊ะ ขอบคุณมาก” สร้อยทองกอดอินทวงศ์ทั้งน้ำตา อินทวงศ์ลูบหลังปลอบใจ
เกล้ามาศมองอินทวงศ์อย่างรู้สึกดี ทันใดนั้นสร้อยดาวคว้าข้อมือของเกล้ามาศหมับ เกล้ามาศสะดุ้งตกใจ “คุณต๊ะคะ !”
อินทวงศ์ผละจากสร้อยทองแล้วรีบเข้าไปดูสร้อยดาว “สร้อยดาวเป็นอะไร !”
มือสร้อยดาวไม่ยอมปล่อยจากมือของเกล้ามาศ ตาแข็งนิ่งเหมือนกลัวอะไรอยู่ แล้วพยายามจะเปล่งเสียงออกมา
“ผะ...ผะ...” แต่เสียงที่ผ่านออกมานั้นอู้อี้อยู่แต่ในลำคอ มือก็บีบข้อมือของเกล้ามาศอย่างแรง
“โอ๊ย !”