บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 9 หน้า 5

เกล้ามาศกับพริมตกใจ “ ริ้วทอง !” 

“ใช่จ้ะ”  

“กำไลที่หุ่นสวยมาก ริ้วทองมีกำไลของจริงแบบนี้ไหมคะ”   

“มีนะ เป็นกำไลทอง งดงามมาก  แต่ทวดจำไม่ได้ว่าริ้วทองเอากำไลมาจากไหน เอามาจากไหนน้า...” หม่อมเจ้าหญิงภรณีครุ่นคิดแล้วเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ นุชช่วยประคอง 

ส่วนพริมกระซิบเกล้ามาศ “คำถามข้อหนึ่งเคลียร์ ริ้วทองคู่อริกับชื่อริ้วทองในกำไลเป็นคนเดียวกัน เริ่มคำถามข้อสองเลยเพื่อน”  

เกล้ามาศพยักหน้ารับ แล้วเข้าไปนั่งพับเพียบลงข้างๆ หม่อมเจ้าหญิงภรณี “แต่ท่านทวดเคยบอกว่าริ้วทองกับครอบครัวเดือดร้อนเรื่องฐานะเป็นอยู่ถึงได้มาอาศัยวังติณชาติ แบบนี้ถ้าท่านทวดรัมภาเห็นว่าริ้วทองมีของประดับสวยๆใส่ ท่านไม่โกรธแย่หรือคะ” 

“สองคนนี้น่ะเหรอ ต่อให้ไม่มีกำไล เขาก็มีเรื่องให้โกรธกันอยู่แล้ว”    

ในอดีต หม่อมเจ้าหญิงภรณีเดินออกมาในตึกพร้อมกับบัว บัวถือกระจาดไม้ไผ่ติดมือมาด้วย   

ตอนนั้นหม่อมเจ้าดิเรกเพิ่งลงจากรถยนต์ที่จอดอยู่หน้าตึก หม่อมเจ้าดิเรกถือถุงกระดาษใส่ห่อยาติดมือมาด้วย  หม่อมเจ้าดิเรกเป็นฝ่ายเห็นหม่อมเจ้าหญิงภรณีจึงทัก “จะไปไหนกัน”

“เจ้าพี่..” หม่อมเจ้าหญิงภรณียกมือไหว้ดิเรก หม่อมเจ้าดิเรกรับไหว้ “น้องจะไปเก็บลูกมะตูมที่ท้ายวังเอามาเชื่อมค่ะ แล้วนี่เจ้าพี่มาหาน้องหญิงหรือคะ น้องหญิงไปประชุมที่กรม ยังไม่กลับมาเลยค่ะ” 

“พี่ไม่ได้มาหาน้องหญิงจ้ะ พี่มาเยี่ยมริ้วทอง” หม่อมเจ้าหญิงภรณีแปลกใจ  “เมื่อวานริ้วทองไม่ค่อยสบาย พี่ก็เลยเอายาฝรั่งมาให้ จะได้หายไข้ก่อนวันงานเลี้ยงต้อนรับชายอรรถ” หม่อมเจ้าหญิงภรณียิ้ม ไม่ติดใจสงสัยอะไรแล้ว “พี่ขอตัวก่อนนะ”

หม่อมเจ้าหญิงภรณีกับบัวเดินมาด้วยกัน   

“ท่านหญิงมังคะ หม่อมชั้นว่าท่านชายกับริ้วทองชักจะแปลกๆ แล้วนะมังคะ เมื่อวานก็ได้ยินพวกน้าเจิมคุยกับพวกในครัวว่าริ้วทองมักใหญ่ใฝ่สูง คิดจะจับท่านชายดิเรก”  

“น้าเจิมก็พูดไปเรื่อย ชั้นไม่เชื่อดอก ริ้วทองไม่ใช่คนนิสัยเช่นนั้นเสียหน่อย”    

ทั้งสองเดินออกไป

รื่นกำลังปักชุดหุ่นกระบอกด้วยดิ้นเงินดิ้นทองเป็นลายดอกไม้ ลายกนกแสนวิจิตรได้เกือบเต็มผืนแล้ว ส่วนรวยกำลังทาสีบนหน้าหุ่นกระบอกอยู่อีกด้าน หม่อมเจ้าดิเรกเดินถือถุงกระดาษใส่ยาฝรั่งเข้ามาที่เรือนพัก   

รวยหันมาเห็นหม่อมเจ้าดิเรก “ฝ่าบาท !”