บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 28 หน้า 3

“แล้วหญิงคนใหม่ของดิเรก...หอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่กับชายก่อนแต่งงาน เช่นนี้หรือที่เหมาะสม”    

“ถ้าชายเรกว่าดี หม่อมชั้นก็ว่าดีเพคะ”   

“ก็จริงนะ ปลูกเรือนก็ต้องตามใจผู้อยู่” เสด็จเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนี่จะไม่กินของว่างสักนิดเลยหรือ รังเกียจรังงอนอะไรหรือเปล่า”

“เปล่าเพคะ แต่หม่อมชั้นแน่นท้องมากแล้วจริงๆ”  

“งั้นก็ดื่มชาสักนิดเถิด อยากให้ลองชิมชากุหลาบ รสชาติดีทีเดียว ชั้นได้มาจากปีนัง” เสด็จฯ วางแก้วน้ำเปล่าลง

หม่อมเจ้าหญิงถมยามองหม่อมเจ้าหญิงรัมภา หันมาพูดกับเสด็จฯ “ขอเป็นน้ำธรรมดาก็พอเพคะ ระยะนี้หม่อมชั้นดื่มชาแล้วมักจะท้องอืด”  

หม่อมเจ้าหญิงรัมภากับเสด็จฯ สบตากันเหมือนจะหนักใจ เจิมรินน้ำใส่แก้วเสร็จก็เลื่อนแก้วน้ำให้หม่อมเจ้าหญิงถมยา หม่อมเจ้าหญิงถมยากำลังยกแก้วน้ำขึ้นดื่มน้ำ หม่อมเจ้าหญิงรัมภานึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้  

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาเหยาะน้ำมนต์ใส่กาน้ำชาเสร็จ “รีบยกออกไปเถิด เดี๋ยวท่านน้าจะสงสัย”    

“มังคะ”  

หม่อมเจ้าหญิงรัมภานึกอะไรขึ้นได้ “เดี๋ยว! เพื่อความแน่ใจ ชั้นว่าเทน้ำมนต์ใส่ลงไปในน้ำด้วยดีกว่า” เธอเปิดฝาเหยือกน้ำแล้วเหยาะน้ำมนต์ลงไป   

หม่อมเจ้าหญิงถมยาดื่มน้ำเปล่า แสงสีทองสะท้อนจากน้ำ จู่ๆ หม่อมเจ้าหญิงถมยารู้สึกร้อนวูบวาบในท้องขึ้นมาอย่างกะทันหัน “โอ๊ย !” 

เสด็จฯ หม่อมเจ้าหญิงรัมภา เจิมมองหน้ากันอย่างดีใจ....สำเร็จแล้ว หม่อมเจ้าหญิงถมยาปล่อยแก้วในมือตกพื้นแต่แล้วยกขึ้นกุมท้อง สีหน้าเจ็บปวด เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างวิ่งอยู่ในท้อง เกิดกลุ่มควันดำจากคุณไสยของเหมยกุยวิ่งวนไปมาอยู่ในร่างกาย แล้วหม่อมเจ้าหญิงถมยาก็ทิ้งตัวเป็นลมหมดสติไปเลย

“ท่านน้า!” หม่อมเจ้าหญิงรัมภากับเจิมปราดเข้าไปประคอง    

กลุ่มควันลอยพุ่งออกมาจากปากของหม่อมเจ้าหญิงถมยา  

เหมยกุยเดินสะพายห่อผ้าใส่ของแล้วรู้สึกจุกเสียดในท้องขึ้นมาอย่างกะทันหัน “เกิดอะไรขึ้น...”

หม่อมเจ้าหญิงถมยารู้สึกตัวฟื้นขึ้นมาเจอหม่อมเจ้าหญิงรัมภานั่งใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้ เจิมนั่งอยู่บนพื้นใกล้ๆ กัน  เสด็จฯก็อยู่ “ท่านน้า!” เจิมกับเสด็จฯ รีบขยับเข้าไปใกล้ หม่อมเจ้าหญิงรัมภาประคองหม่อมเจ้าหญิงถมยาให้ลุกขึ้นนั่ง หม่อมเจ้าหญิงถมยามึนงง “ท่านน้าเป็นอย่างไรบ้างเพคะ”   

หม่อมเจ้าหญิงถมยาอ่อนโยนและอ่อนหวานเหมือนคนเดิม “รัมภา...น้าเป็นอะไรไปหรือจ๊ะ”     

“เป็นลมเพคะ”   

“เป็นลมได้อย่างไรกัน” 

เจิมกระซิบกับหม่อมเจ้าหญิงรัมภาดีใจ “ท่าทางว่าน้ำมนต์จากหมอคำได้ผลแล้วมังคะ”     

“มีอะไรหรือ”