บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 3 หน้า 3
อินทวงศ์ยิ้มรับแล้วถาม “ที่วังมีงานเหรอครับ”
นุชแปลกใจ “งาน ? งานอะไรคะ ?”
“ไม่รู้สิครับ พอดีผมได้ยินเสียงดนตรีไทย”
นุชยิ่งแปลกใจ “ดนตรีไทย? ดนตรีไทยอะไรคะ”
“ดนตรีไทยที่กำลังเล่นอยู่นี่ไงครับ” เขามองไปทางด้านหลังวังตรงที่ได้ยินเสียงดนตรีไทยบรรเลงมา “เพราะดีนะครับ”
นุชหันไปมองตาม แต่นุชไม่ได้ยินเสียงอะไร ทำเอานุชอึ้งเหวอ “เอ่อ...เดี๋ยว...เดี๋ยวนุชไปตามคุณนิลมาให้นะคะ”
นุชหันหลังวิ่งแจ้นเข้าไปด้านในเลย อินทวงศ์มองตามนุชอย่างแปลกใจ
ริ้วทองร่ำร้องหาท่านชายดิเรก “ท่านชายขา...มาหาริ้วสิเพคะ...ริ้วอยู่ตรงนี้...มาหาริ้วสิเพคะ” อินทวงศ์ได้ยินเสียงดนตรีไทยดังชัดเจนขึ้นอีก เขาหันกลับไปมองทางเสียงแล้วค่อยๆ หลับตาฟัง...รู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับเสียงเพลง ก่อนจะเกิดเสียงเรียกอินทวงศ์ดังแทรกจากเสียงของดนตรีไทย “มาหาริ้วสิเพคะ...ริ้วอยู่ตรงนี้” อินทวงศ์ลืมตา แต่แววตานิ่งเหมือนโดนมนต์สะกด แล้วเท้าของอินทวงศ์ก็ก้าวไปทางสระน้ำโดยที่เขาเองก็แทบจะไม่รู้ตัว
นุชวิ่งเข้ามาที่ห้องครัว ร้องบอก “คุณต๊ะแขกของคุณนิลได้ยินเสียงดนตรีไทยมาจากทางหลังวัง แต่ชั้นไม่ได้ยินอะไรเลย”
ประยงค์ผวา “หา! ทำไมที่นี่ยิ่งนานวันยิ่งเฮี้ยนนักวะ”
พลแขวะ “เพราะป้ากับนังนุชยิ่งแก่ยิ่งเพี้ยนไง มโนกันไปเรื่อย”
ประยงค์ย้อน “ถ้าเรามโน แขกของคุณนิลก็ต้องมโนไปด้วยสิ”
นุชเห็นพ้อง “ใช่ ป้ายงค์พูดถูก วันก่อนคุณมาศได้ยินเสียงผู้หญิง อีกวันคุณทรรศก็เอาหมอผีมาที่นี่ งั้นถ้าแขกคุณนิลได้ยินเสียงดนตรีไทยแบบนี้นะ มันจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกแน่ๆ” นุชกับประยงค์กลัวใจไม่ดี
อินทวงศ์ที่มีสีหน้าเรียบนิ่ง...ค่อยๆ ก้าวเดินไปหยุดยืนที่ริมสระน้ำ แล้วเพ่งไปที่กลางสระน้ำ เขาเห็นร่างของหญิงสาวนั่งถูกมัดหันหลังอยู่ในน้ำกลางสระ อินทวงศ์ตะลึง
จู่ๆ เสียงเรียกของอินทนิลก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “คุณต๊ะคะ” อินทวงศ์สะดุ้งรู้สึกตัว หันหลังไปมองนิล “คุณต๊ะมองอะไรอยู่เหรอคะ”
อินทวงศ์หันกลับไปมองกลางสระน้ำ แต่ไม่เห็นอะไรแล้วนอกจากดอกบัวชูช่อไสว อินทวงศ์แปลกใจตัวเอง อินทนิลก้าวเข้ามายืนใกล้อินทวงศ์และมองเขาอย่างรอคอยคำตอบ
อินทนิลตกใจ “คุณต๊ะได้ยินเสียงดนตรีไทย! ได้ยินแถวๆสระน้ำนี่เหรอคะ”
“ครับ แต่ตอนนี้เสียงเงียบไปแล้ว”
อินทนิลมองไปที่สระน้ำอย่างหวาดๆ แต่ก็ทำตัวปกติกลบเกลื่อน “เอ่อ...อ๋อ...อาจจะเป็นเสียงดนตรีไทยที่ตาอาร์มเพื่อนยัยมาศเล่นล่ะมั้งคะ ตอนเขามาน้าเห็นเขาถือซอมาด้วย”